Merhaba arkadaşlar. Ben 26 yaşında 1 bucuk yıllık evliliği olan biriyim. Neyi nasıl anlatacağımı bilmiyorum gercekten cok doldum gucum kalmadı.
Universitede tanışıp severek evlendik. Ama evliliğimizin en fazla birinci ayından itibaren her şey bitmiş gibi hissediyorum. Anlatmaktan yoruldum.
İlk zamanlar eniştesinin e ticaret sayfası icin gece gunduz urun aramaya başladı internetten bazı zamanlar ikimizde tum gun evde olmamıza rağmen abartısız tek kelime etmeden gecen gunlerimiz oldu bu donemde kendini sadece o siteye urun bulmaya adamıştı. Eşim bilgisayar mezunu olduğu icin zaten ilgisi cok fazla teknolojiye o da ayrı bir sorun tabiki. Gel zaman git zaman biz yatağa bile birlikte girmemeye başladık ben uyurdum o saatlerce urun arardı. Sabah ben uyanmaya yakın yatağa helirdi aylarca boyle devam etti sonra cok şukur ki eniştesi o işi bıraktı. Tam rahat nefes alacağım dedim bu defa da oyun bağımlısı oldu gece gunduz bilgisayar başında telefon başında oyundan cıkmadı. Ailesine anlattım yardım istedim. Zor da olsa eskisi kadar girmemeye başladı.
6 aylık bir kızımız var ve ona karşı da cok ilgisiz. Ne yapacağımı bilmiyorum. Ailesine cok duşkun her kararımızda ablasına danışıyor. Gece boyunca telefonda ailesiyle arkadaşlarıyla konuşuyor ben evde yokmuşum gibi ve ailesiyle konuşurken daima odanın kapısını kapatıyor beni onlardan da uzaklaştırıyor bu hareketi. Hayattaki tek amacı para para para. Allaha şukur ikimiz de devlet memuruyuz durumumuz cok iyi ama bişey alacağımız zaman cok ucuz bişey olsa dahi laf ediyor. Tek muhabbeti ev almak arabayı değiştirmek ağzından başka sohbet konusu cıkmıyor. Ailemden uzakta burda iki yabancı gibi yaşamaktan bıktım boşanmayı da cok duşundum. Ailemin uzulmesini istemiyorum onlar beni cok huzurlu biliyolar. Ama benim her anım ağlamakla duşunmekle geciyor.
Ben mi abartıyorum lutfen yardımcı olun