Yazıp yazmakta cok kararsız kaldım aslında bakarsanız. 2 yıllık evliyim ve 5 aylık bir bebeğim var bebeğim 3 aylıkken işe başlamak zorunda kaldım bu sebepten kendi annem gelemediği icin kayınvalidem geldi bakmaya aynı evde yaşıyoruz şehirlerimiz farklı olduğu icin. kayınvalidem iyi elinden geldiğince bana yardımcı olmaya calışıyor. Karıştığı yerlerde de bazen icime atıyorum bazen soyluyorum. En buyuk sıkıntı da eşimle yalnız kalmıyoruz gec saate kadar bizimle birlikte yani yatana kadar diyebilirim bunu coğu kez eşime soyledim uyuyakalırsak dye kalıydur diyo bence bu cok sacma kotu niyetli olduğunu duşunmuyorum ama bazen gercekten bunalıyorum birgun de erken yatıyım biraz demiyo eşimle onceden beraber film izlerdik birşeyler yapardık artık onların hicbiri kalmadı. Gecende arkadaşlarım vardı ne zaman gidiceksiniz gibi bir soru sordular ona o da eşim falan orda olmasa hic gitmezdim dedi şok oldum yani ne demek oluyo bu dedim kendi kendime demek ki sadece cocuk durumu icin değil alıştı da bizle yaşamaya dedim eşimde cocuk bakmak icin ailelerimiz den biri gelicem diyo hicbir onerimi kabul etmiyo bu daha ne kadar surcek bilmiyorum ama bazen dayanamıyorum. Cok uzun yazdım kusura bakmayın