Merhaba, 16 aylık evliyim. Eşimle ilk tanıştığımız gunden beri sırasıyla dertlerimiz oldu. Hepsini Allahin bir sınavı olarak gordum ama artik korkuyorum tekrar tekrar aynı seyleri yaşamaktan cok korkuyorum. Eşimle tanışalı 2 ve ya 3 ay olmuştu ki eşim askeriyeden atıldı. Bırakmadık birbirimizi hapse girme ihtimali bile oldu cok ağladık uzulduk geri donmesi icin cok umut ettim olmadi. Sonra khk yla atıldı. Yeni bi duzen kurduk. Is buldu evlenme teklifi etti nasil oldu bende bilmiyorum belki de bu yuzden cok hızlı nisan soz duğun yaptik. Ailelerimizden uzakta yaşıyoruz farkli sehirdeler. Evlenince kalmak icin ev aradik bulamadik bulduklarimizda hep pahaliydi kirasi.Bekarken kaldığım evi gelin evi yaptik oraya yerleştik. Eşyalarımızı temizligi yerlestirmeyi duğunle ilgili herseyi biz ustlendik maddi anlamda degildi ama manevi anlamda tum yuku bizdeydi ve ayni zamnda ikimizde calışıyorduk. Cok yiprandik ama birbirimize tutunduk yine. Duğun gunu annemle ve en yakin arkadaşlarımın arasında kaldım ağlamaktan gozlerim şiş bi duğun gecirdim sonrasında vajinismus olduğumu farkettik eşimle. Duğun sonrası psikolojim iyice bozulmuşken ustune birde bu cok ağır gelmişti. Yaklaşık 1 sene bunu aşabilmek icin aile terapistine gittik. Bu surecte eşim hep destek oldu. Birkere bile of demedi bnei suclamadı. Sonra bi gun eşim butun birikimimizi altin hesabına yatırmıştık. O hesabin yarısını daha da arttirmak icin gumuşe yatirmis bunu ben sonra oğrendim. Affettim olsun dedim buda sınavımızmış birktirrz tekrar ailelere soylemeyiz. Arabamizla kaza yaptık kredi cektik yine kimseye bisey soylemedik. Ben eşimi cok sevdim seviyorum herseyi bi sınav olarak gordum bugune kadar ama şimdi oğreniyorum ki 1 hafta once kalan paramizi da ayni sekilde sıfırlamış ustune borc yapmış. Ben şimdi napicam ayaklarımın dibinde uyuyor bu adam bugune kadar bana hep iyi davrandı iyi biridir ama bu yaptığı kumar gibi bisy bu iyi olmasını istiyor anliyrm ama benden gizli yapıyor bunu şimdi artik guvenimde gitti keşke en basta ilk yaptığında guvenmeye devam etmeseydim alsaydim onun hesabindan ama yapmadım o gunde cok suclu hissediyordu kendini kiyamadim ama simdi ayni seyi tekrar yapmis olmasi. Nereye gidiyin kime ne diyim bilmyrm aileme soyleyemiyorum uzmek istmyrm ve demezler mi sen istedin bu adami. Arkadaşlarıma bahsedemiyorum. Hic bisy olmamış gibi davranamam boşanmak şaka gibi geliyor. Ağlarken bile ondan guc bulurken oNa dokundugumda enerjisyile şifa bulurken simdi napicam. Şimdi affetsem tekrr aynisini yasamaktan cok korkuyorum. Aileler birikimimoz var sanıyor ev almamizi bekliyorlar destek olmak istiyorlar ben simdi nsl diyeceğim yok birikimiz yok diye en kotusu de ailemin borcla bana yaptıkları bilezikler bile gitti ben nasıl haklarını odeyeceğim o insanların şimdi yuzlerine nasıl bakıcam esime nasil guvenicem. Ne yapicam ben şimdi tun umutlarım cop oldu