annem ve babam kotu değillerdi haklarını yiyemem ama dengesiz bir yetiştirme tarzları vardı. ya boyle gereksiz yere aşırı sıkmaya calışırlar ya da serbest bırakırlardı. bunun sonucu olarak ablam aşırı arsız babama ve anneme her turlu lafı sayabilen biri olurken bense cekingen sessiz kenarda koşede kalan biri oldum.
şimdi yeğenim var bakıyorum o da her turlu lafı sayıyor, vuruyor, bağırıyor ve cok sabırsız bir cocuk. bunları yapan cocuk 5 yaşında. hem anneanne dedesine hem de ablama.

ben yeni evliyim. ne zaman cocuk duşunsem aklıma bunlar geliyor. acaba ailemden uzak mı buyuse diyorum. ne kadar uzak tutsam da ben kendim bile yansıtabilirim diye korkuyorum. annemi ve babamı cok seviyorum ablamı pek sevmesem de goruşmek istemesem de o beni her gun arıyor, istesem de uzak duramıyorum. yeğenim beni seviyor. surekli bana gelmek istiyor.

nasıl bu olumsuz davranışlardan uzak tutup cocuk yetiştirebilirim onu duşunuyorum annemi, babamı, yeğenimi sevmeme rağmen.