Herkese merhaba yine ben. Farkındayım şu forumda bulunduğum hafta başına iki konum var. Biliyorum hepinizi darladım. Ama mazur gorun lutfen. Soz veriyorum iki hafta başka konu acmayacağım (swh)

Kendimi bildim bileli hep bir depresyon modundayım ben. Belli başlı bircok antidepresanı kullandım, senelerce terapi aldım. Kendim de cok cabalıyorum ama olmuyor arkadaşlar. Hep eksiğim hep mutsuzum ben.

Lise yıllarımda intihar girişimim oldu hastaneye kaldırıldım. O kadar uc bir noktaya geldim yani. Dayanamıyorum bazen. Beni bu hayata bağlayan hicbir şey bulamıyorum.

Kendimi asla sevemiyorum. Surekli suclu hissediyorum. Ben napsam yanlışım sanki. Hep bir aşağılık kompleksi. Sanki nefes alma eylemini bile yanlış yapıyorum ben. Her hareketim hatalı sanki. İnsan surekli kendini suclu hissedebilir mi ya hissediyorum işte. Mesela 54

Bir turlu kendimi gercekleştiremiyorum. Her konuda başarısız hissediyorum. Gayet iyi bir işim var aslında ve yaptığım işi de iyi yaparım. Yine de tatmin olmuyorum. Bana gore benim iyi yaptığım bir şey varsa ya herkes onu iyi yapıyordur ya o iş cok kolaydır. Boyle olunca da şu dunyaya hic yararım yok gibi hissediyorum.

Cok arkadaşım var beni gercekten seven ama ben yapayalnız hissediyorum. İcimde hic dolduramadığım bir boşluk var. Oyle yani. Bu halimi sevmiyorum, bundan memnun değilim beni tuketiyor. Ne yapsam değiştiremiyorum da. Siz bu konuyu nasıl yorumlarsınız? Siz de benzer sureclerden gectiniz mi? Kırılma noktanız ne oldu? Fikirlerinizi almak istiyorum.