Annemi cok seviyorum. O da beni seviyor eminim ama hic anlaşamıyoruz.
Aşırı konuşuyor ve ne zaman goruşsek her şeyime karışıyor benim yaptığım şeyi beğenmeyip tekrar yapıyor. Hareketkolik bir kadın. Hic oturmuyor. Annecim lutfen biraz dinlen dediğimde ne dinlenmesi ben deli miyim her yer her yerde sen de boş hoş durma hadi sende şu işin ucundan tut bakalım diyor.
Ama ben oturup onunla sohbet etmek kahve icmek gulmek sarılmak istiyorum.
Hem bedenini hem cenesini cok yoruyor. Durduramıyorum. Benim yanıma gelince bile kendine muhakkak yapacak iş buluyor. Aksam yatana kadar is yoksa da yol boyuna cıkıyor devamlı yuruyor.
Hiperaktif biri. Ama aksam olunca her yeri ağrıyor.
Tamam kendi Oyle ama bize de nefes aldırmıyor.
Ne olur akıl verin. Ben de 3 cocuk annesiyim ama annemi anlayamıyorum. Cocuklarıma devamlı karışıyor. Zayıf diye cocuklarima soylenip duruyor. Ağzında ki lokmayı yutmadan 2. Yi basıyor. Cocuklar bile neye uğradığını şaşıyor.
Sabah oluyor yorgani ustumuzden uyanmadan topluyor sabah oldu hadi kalkın diye.
Ona gore biz tembel mizmiz biriyiz.
Bağıran biriyiz.
Bazen o kadar cok konuşuyor ki anne yeter ne olur başım ağrıyor kalbim duracak diyorum.
Bu sefer kalp ağrısı cektiği bir anısını anlatıyor.

Annemle aramı nasıl duzeltebilirim. Cok ağlıyorum ona her bağırıp tartıştığımda.
Kendimi saygısız evlat gibi hissediyorum.
Annesi boyle olup arasi iyi olan var mı