Mrb ben 26 yaşındayım. Bugune kadar ailemin beni icten gelerek optuğunu hic gormedim. Haksızlık yapmayım annem yemeğimizi yapar, sohbet eder bizimle. 3kardeşiz. Ablam ve 16 yaşındaki erkek kardeşime guvenleri sonsuzdur. Ablam evlendi,annem o evlenirken bile karşı tarafa ablamı marifetli, akıllı, zeki diye hep ovdu. Hic gozu arkada kalmadı. Konuşma yonunden olsun, marifetleri yonunden olsun ablama cok guvenirler. Guvensinler bişey demiyorum. Ama neden banada aynı guveni gostermiyorlar? Kucuklukten beri hic bi zaman onemsenmedim. Annemin beni icten bi şekilde optuğunu hatırlamam. Beni hep eleştiriyorlar. Kendime guvenim hic olmadı. Şu anda bile zorlanıyorum bu anlamda. Hep o oyle yapılmaz, beceriksiz tarzı usluplara maruz kaldım. Toplum icine girdiğimizde annem bana bakar fazla mı yiyorum, yanlışmı konuşuyorum diye senağlama Başkalarının kızlarını over beni yerer(tabi onların yanında değil). Ben artık ben olmaktan cıktım bana fazla konuştuğumu ve sacmaladığımı soylediği zaman yıkılıyorum. İşte bu yuzden kalıcı arkadaşlıklarımın olmadığını soyler. Ve bunu hep tekrar eder. Bugunde sen cok donuksun o yuzden evde kaldın kimseyi bulamıyorsun diyor. Artık iyice psikolojim bozuldu. Bana gunde 1000defa kitap oku diyor ve bunu hic bir kardeşime demiyor sadece bana diyor. Halbuki kucuk kardeşimin dersleri kotu. Onunla ilgilenmek yerine bana surekli baskı yapıyolar. Bugune kadar girdiğim butun sınavları kazanmama rağmen, hep başarılı bir oğrenci hayatı gecirmeme rağmen ve hemen oğretmen olarak atanmama rağmen ustume fazlasıyla geliy kadar kotu bi durumdayımki cok bunaldım. Yardımlarınıza ihtiyacım var senağlama