Şuan ağlayarak yazıyorum bunları. Oyle uzgunum ki, icim acıyor. Ben bir oğretmenim 29 yasındayım. Ailemin olduğu ilde ,yasıyorum ama onlar ilcede. Annem ben tek kalmıyım diye yanıma geliyor bazen. Babam istiyor bunu, tek kalmam kız olarak sorun olurmus. Hep evlen baskıları vardı, goruculer de geldi hep reddettim. Biriyle gorustum sadece ama babam 5 gun icinde karar ver dedi. Ben de tanımadan yapamam diye hayır cevabını verdim. uzun yıllar suren bir ilişkim vardı, o da ceşitli sebeplerden bitti. Ayrıca ailem de istemiyordu.Annem yanımda zaten hasta da.Burdan hastaneye gidiyor. Babamla ceşitli sorunlarımız vardı. Bir haftadır konusmuyoruz. Abim bugun beni aradı. Ne zaman evleniyorsun diye. Sanki ha diye olacak bir seymis gibi..Ben de dusunmuyorum dedim. Artık evlen yaşın geciyor dedi. ZAten uzulduğum bir konu. Yani evlenip bir yuva kurmayı herkes ister. Ben de istiyorum. Babam olacak adam, annen orda ben tek kalıyorum, o evlenseydi boyle olmazdı demis benim icin. Abim de ustume geldi. Anneni babanı dusun evlen dedi bana. Ben de sırf babam yalnız kalmasın diye evlenemem, eğer koca alınıyorsa gidip parasını verip alayım dedim. Nasip bu işler dedim. Yok sen goruculeri gor birine evet de dedi. Bizimkiler gorucu geldiğinde 1 haftada karar ver diyorlar bana. Boyle nasıl tanıyayım diyorum şans o da diyor. Ben simdi ne yapayım ? Cevreden aileden hep bu yaşn gecti mevzusu var. Kimse psikolojimi dusunmuyor. Uzulduğumu gormuyorlar. Ne yaapcağım, basımı alıp gideyim kimseyi gormek istemiyorum artık.
Duzgun yazamamıs olabilirim simdiden kusura bakmayın.