Herkese iyi geceler, bu siteyi uzun zamandır takip ediyordum, takipcilerin birbirlerine yardımcı olduklarını, duygularını paylaştığını gorduğumde ben de yazmak istedim, başlıktan da anlaşılacağı uzere son zamanlarda 3-4 yıldır iyi değilim, hem ruhen hem bedenen, kendimde anlamlandıramadığım bazı duygular var, kendi kendime guluyor, konuşuyor ve hayallerle yaşıyorum, gercek hayatımda diyemediğim sozleri, yapamadığım davranışları hayal dunyamda gercekleştiriyorum, 15 16 yaşında ergen bir kızın hayalleri değil bunlar ne aşk ne de bir erkek onemli benim icin, hatta bir erkekle konuşmayalı sanırım 2- 2.5 yıl oldu, ( ilişki anlamında) bu hayaller, gunluk hayatımda nasıl davranmak istediğimi iceriyor, nazik, guler yuzlu, yardımsever, bir kız beliriyor ama gercek hayatta hicbiri değilim ben. Olmaya calışıyorum ama başaramıyorum, yanıma gelen mendil satan cocuklara bile bakamıyorum, halbuki onlara ne kadar yardım etmek istiyorum ellerinden tutup yemeğe goturmek, saclarını okşamak ama yapamıyorum verecekleri tepkiden korktuğum icin mi yoksa başka bir şey mi bilmiyorum, haliyle fazla arkadaş da edinemedim bugune kadar, kıyıda koşede kimseye karışmayan sessiz kızdım, sevdiklerim oldu elbette, ancak bu ilişkiler fazla uzun omurlu olmadı bir huzur bulamadım, aradığım huzurun bir erkekte olacağına inanmadım, sonrada bir ilişki yaşamayı kestim onların istediği sevilmek duygusu ben de yoktu sanırım, kpss'den yuksek bir puan almama rağmen maalesef atanamadım, garsonluk işine girdim ancak bir gunde ayrıldım, yeterince hijyen olmayan bir yerdi ve insanlara hijyen acısından vasat olan urunleri vermemi istediler, servis ederken yuzlerine bakamadım ondan sonrada istediğim gibi bir iş bulamadım, haliyle param da yok şimdi evdeyim ve butun gunum kitap okuyarak geciyor, calışmamı daha yuksek alıp atanmamı arzu ediyorlar ancak calışmaya dair bir hevesimde kalmadı, psikoloğa gitmek istedim ancak yapılan mulakatlarda psikolog randevularının gozuktuğu ve neden gidildiği hakkında sorular yoneltildiğini soylediler, boyle bir durumda elemelerinden korkup gitmedim, gercek dunyada kendime ait bir yer bulamadım, nereye gitsem hep kacmak istedim, sadece kendi odam haric, gerekmediği halde de cok konuşmayan biriyim, ve şimdi belki bana cok kızacaksınız ama hissettiklerimi birebir anlatmak istiyorum, hayal kurarken coğu zaman şiddet gorduğumu hayal ediyorum ve belli belirsiz bir rahatlamada oluyor, fiziksel anlamda kendime bir zarar vermedim ancak bu duşunceler kendime uyguladığım bir cezamı anlayamıyorum, yaşadıklarım bağlamında sizce ben de ne gibi bir sorunlar var? mazoşist olduğumu uzun zamandan beri anladım ama buna ne gibi bir etkenin sebep olduğunu anlayamıyorum. Ailem durumun farkında değil, onlara bunu soyleyerek iyice uzmek istemedim, Teşekkurler