Evet pandemi beni de vurdu ,ben de sıkıntıdan şu saatte neye saracağımı şaşırıp eskilere daldım.Yolun yarısını gecip yalnız olmekten korktuğumuz şu gunlerde benim de derdim bu.Ben kucukken duğunde cenazede tatilde goruştuğumuz uzak bir akrabam yaz tatilinden donerken bana bir aşk mektubu bırakmış.Mektup benim elime gecti ama ben hic bir şey olmamış gibi davrandım,okuduğumu soylemedim cevap da vermedim ve bu olaydan hic kimseye bahsetmedim.Biz goruşmeye devam ettik ,kardeşiyle yaşıyordu universitede yanlarına falan gittim hatta şimdiki eşiyle de tanıştım orda ,cok da sevdim eşini.

Şimdi aradan gecmiş 30 yıl bi kac yıldır karşılaşmamışız yine bir bayram annemin ve eşinin de olduğu otuz kişilik bir aile gurubunun icinde başımı iki taraftan tutup beni koklayarak optu,ben tabi yine anlamamazlığa vurdum,hadi iyi bayramlar deyip gectim.

Yine bir kac yıl gecti yine bir bayram ablam dedi ki x in eşi seni oldurecek gibi bakıyor ,nasıl yani dedim,herkes goruyor sana nasıl baktığını kadın salak mı dedi,he he dedim geciştirdim.Bu olayı en yakın arkadaşıma anlattım ne alaka yani dedim beni kokluyor 30 yıl gecmiş evli barklı adam.Şunu da soylemeden gecemicem ben de evet gencken guzeldim de şu anda hormonlu domatesten halliceyim yani ben bile bakmam kendime o kadın varken,eşi benden fazla cocuk yapmasına rağmen gayet guzel kariyer olarak da benden onde tum sulalecek sevilen iyi de bir insan.Arkadaşım da bana o seni boyle gormuyor ki aşık olduğu zamanki gibisin gozunde ,oyle bakıyor dedi.Tabi ben bi aydınlanma yaşadım ama cok da mantıklı gelmiyor.Şimdi benim derdim aşk bu mu,ben hic aşık olmadım mı.Kızımın babası da dahil unutamadığım ozlemle hatırladığım hic kimse yok hayatımda.Boyle şeyler yaşayanınız var mı,ilk aşkını unutamayan var mı aranızda,unutulmaz mı gercekten.