Merhaba arkadaşlar acacağım konunun bu olacağını asla tahmin etmezdim ancak insan hayatta her şeyi goruyormuş.
Anneme akciğer kanseri tanısı kondu benden cok uzakta yaşıyorlar ben calışıyorum babam ve 21 yaşındaki erkek kardeşim var. Evliyim bu arada ben kendimi kurtardım diyebilirim tabiki psikolojik olarak degil. Gidebildigim ilk an gideceğim. Anne herkesin her seyidir ama bizim ilişkimiz bambaşka hic yakın arkadaşım olmadı mesela en yakın arkadaşım hep annemdi zaten beni 18 yaşında iken doğurmuş ve daha 45 yaşında. Nasıl ayakta duracağım bilmiyorum kardeşim babam ne olacak bilmiyorum dayanacak gucum kalmadı oğrendim ogreneli ağlıyorum