Evliligimdeki sorunları coğunuz biliyorsunuz. Simdiye kadar olan iliskilerime baktığımda değer gormediğimi farkettim. Kulturlu olmak, bakımlı olmak bunu değiştirmedi. Cevremde guzel olduğum da soylenir sık sık. Bunlar bir işe yaramadi. Sorun ilişkilerimde değilmiş bunu anladım. Sorun dış gorunuşumde de değilmiş sorun kendimi nasıl gorduğum ile ilgiliymiş. Bunu sorunlarımı sizle paylaşınca anladım. Kendimi analiz ettim. Eşim ile olan problemleri analiz ettim. Kendimden fazlasıyla taviz verdigimi gordum. Ornek vermem gerekirse, kuafore giderdim 2 senedir kuafore gitmedim. Sacımı yapardim bir kez olsun yapmadım. Kendime bakmak yerine bir kap yemek olmasın uc kap yemek yapayım derdine girdim. Aman misafirleri iyi karşılayayım, aman eşimi doyurayım, aman ev kirli olmasın her gun temizlik yapayım... Sonra dondum kendime baktim kendini ihmal etmiş, hobilerini unutmus, asosyallesmis, muhabbeti sarmayan bir kadın gordum. Oysa ne guzel hayallerim vardı. Kurslara katılacak, yuksek lisans yapacak, yağlı boya calışacaktım. Şimdi tam anlamıyla evin icinde tek başıma aşcı, uşak, şofor, temizlikci oldum. Ustelik istediğim sadece sevilmekken onu da gormedim.
Eşime gelirsek birkac kez delirmem sonucunda durumun ne kadar ciddi olduğunu gordu ve bana iyi davranmaya basladı. Mahcup olup farkinda olmadığını soyledi ozur diledi. Bana anlatmamı icime atmamamı beni anlayacağını soyledi. Farketmemiş, anlayamamış vs bir suru şey soyledi. Bana kurban olurmuş, her şey guzel olacakmış.
Fasa fiso.. Artık sadece kendimi kurtarmaya calışacağım. Kendimi sevmedikce birilerinin beni sevip sevmemesini onemser olmuşum.
Ben kendime ne yapmışım boyle.
Bugun toparlanıp yeni bir hayata başlıyorum. Dışarı cıkıp ruzgarda saclarımı savurup derin bir nefes alacağım. Calışma odamı duzenleyip kendim icin calışacağım. Makyajimi yapıp kendimi seveceğim. Kilo vereceğim. Kendime soz veriyorum