*** Aynı konuyu iki kez acmışım buradaki eksik diğer konuma yorum yapabilirsiniz*** Butun cocukluğum, gencliğim, evlilik oncesi hayatım ezilerek ve aşağılanarak gecti. Ailemin tek artısı beni okutması oldu. Bu konuda haklarını yiyemem. Şimdi atanmış meslek sahibiyim ama icimdeki bu duyguyu atamıyorum. Onceden ailem ezerdi. Şimdi eşimin ailesi ozellikle de annesi eziyor. Hatta ailemin benim arkamda olmadığını bildikleri icin cok ustume geliyorlar. Bunun farkındayım. Mesela kendi babamın evinde biraz otursam babam eşime der ki annen kızmasın onlara gidin. Hamileyim isim konusunda babamın ağzından şu cumle cıktı. Aile buyukleriniz karar versin bebeğin ismine. Aile buyuklerimiz kim dedim. Eşinin ailesi dedi. Sen değil misin diye sordum. Biz daha geri planda kalmalıyız dedi. Mantık bu yani anlatabildim mi bilmiyorum. Eşimin annesi icin de şoyle bir olay anlatayım. Ben eşimin teyzesi ve annesi oturuyoruz. Ama ben mutsuuzm Teyzesi dedi ki kızım annenlerde kalın istersen