Kızlar merhabalar. Benim asamadigim bir konu var ve uzadikca uzuyor, uzdukce de uzuyor. Evlendim ve yurtdışına yerleştim ailemi senede bir kez gorebiliyorum. Epeydir yanlarindaydim ve geri donmeme az bir sure kaldı. Oradayken de onlari cok cok ozluyorum her gun goruntulu gorussekte onlarin zor zamanlarinda yaninda olamamak icimde buyuk hasarlara yol acıyor. Psikolojik olarak surekli kendimi yorgun hissediyorum. Eşim Turkiye ye yerlesme taraftarı degil malesef. Her gun onlari kaybetme korkusuyla uyanıyorum. Kendi ailemi kuramadım. Eşimle aile gibi degiliz. Cok iyi bir insan surekli benim mutlu olmam icin uğraşıyor. Ama anne baba onlarin yerini kimse alamiyor. Ben ayda bir kez de olsa onlari gormek istiyorum tabiki bu imkansiz. Ailemi duşunduğum icin eşim baska ulkelere tatile cikalim diyor ancak ben tum tatillerimi annemin yaninda gecirmek istiyorum. Bu kadar bagli biri degildim aileme kucuk yasimdan beri hem okuyup hem calistigim icin cok bir arada olamadik ama evlendikten sonra onlarin ozlemi icime fena yerlesti ve ben artik dayanamıyorum. Ilac kullanmaya baslamayi duşunuyorum. Herseyi tek basima yendim ama bunu aşamıyorum. Artik cıkmazdayım. Boşanmış olsam diyorum daha az uzulurum. Yurtdışı bana cok ağır geldi burada cevrem cok fazla orada yalnizim ve ben temizlik konularinda hassasim ama ordakiler ayakkabilarla eve dalıyorlar. Iyice depresif hale geliyorum. Esime kiziyorum beni tanıdığı halde boyle bir yerde yasayabilecegimi nasil duşunebilir diye. Daha cok farkliliklar var helal et bulmak zor. Misafirlige gittigimizde midem alıp bir sey yiyemiyorum. Temiz degiller cunku. Midem almiyor yedigimde surekli mide bulantisi yasiyorum. Esimi de uzuyorum kendimde cok uzuluyorum. Savasmaya calisiyorum ama olmuyor. Ailemi kaybedersem kendimi cok suclu hissederim. Siz nasil yeniyorsunuz ailenize olan ozlemlerinizi??