benim kız kardeşim boşandı. diyor ki belki de omur boyu nafaka alamayacağım, bir işe girmem,ya da bir kurs bir eğitim almam lazım diyor. buraya kadar gayet haklı bir kadın goruyorum. ama burda durumlar biraz farklı. bunları surekli bize anlatıyor. saatlerce yapamadığı şeylerin suclusu bizmişiz gibi. ailemi sucluyor. ailemden de surekli maddi destek bekliyor onları arayıp bu konulardan saatlerce bahsediyor. siz bana destek olmadınız vs. diyor.
yalnız şoyle bir durum var ki kardeşim hicbir işin devamını getirebilen biri değil. oyle kurslara para verildi diye devam etmez. spora başlar bir iki gun gider yarım kalır, muzik icin bir gun gider yarım kalır. bu yuzden ailem para vermiyor.
ayrıca eline gecen para anında bitiyor. o kadar gereksiz harcıyor ki bir haftada biter, hic geleceği duşunmez, ya da gurur yapıyım demez. gider annemlere param yetmiyor diye onların kafasını utulemeye.
babamın yıllardır calışıp biriktirdiği hesabında duran parayı soyleyip durur. o kadar parası var versin kızı değil miyim diye.
sizce ne yapmak lazım ne soylemek lazım. gerci ne soylersek soyleyelim kendisi haklı.
git iş bul calış bizle ne alakası var derim bazen. hayalleri de oldukca buyuk oyle asgari ucrete falan calışamaz ben yapamam der. bu yaşa kadar boyle yerlerde calışmamışım bundan sonra ancak kendime ait bir işte calışabilirim diyor. herşeyi o kadar kolay sanıyor ki anlatamıyorum bir turlu. ve ailem kızı olduğu icin yapmak zorundalarmış.