Merhaba arkadaşlarım ablalarım.. yardımınıza cok ihtiyacım var. Biraz uzun oldu ama nolur okuyun yardımcı olun bana.. Eşimle Eylul ayında tanıştık 4 aylık yalvarma, peşimden koşma kapımın onune gelip bekleme ağlama sonucunda Aralık ayında hayatıma kabul ettim. Sevgili olduk Martta nişanlandık ve Eylul'de evlendik. O kadar cok sorunum var ki. Yuz yuze tartışamıyoruz en ufak suratım duşsun benden cok o surat asıyor. Gunlerce konuşmasam gunlerce konuşmuyor. Nişanlıyken hep cocuğumuz olsun hemen derdik evlendikten sonra biraz bekleyelim zamanı var demeye başladı 9 aydır bekliyorum. Normalde kadın istemez erkek ister bebeği ama ben cok istediğim halde kabul ettiremedim. Doğal olarak benim de hevesim kactı zaten bu durumdayken bebeği duşunmek istemiyorum. Ben cok bakımlı biriyim kişisel temizliğime her zaman cok dikkat ederim. hatta ilk nişanlandığımızda kimse yakıştıramamıştı bizi eşimin zengin vs. Olduğunu duşunmuşlerdi. Yoksa ona bakmayacağımı soyluyorlarmış arkamdan. Biraz ozel ama 1 bucuk 2 ayda bir ilişki yaşıyoruz o da ben yanıma yaklaşmadığın icin gururum inciniyor diye uzulup ağlayıp kavga cıkardıkran sonra oluyor. Evlendiğimizden beri bir kere gelip sarılıp optuğunu bilmiyorum. Ben yaklaşınca şakayla karışık git yaa bi dur vs. Sozler ediyor sanki kadın gibi naz yapıyor itiyor beni. Zoruma gidiyor uzaklaşıyorum. Bu arada defalarca konuştum bunları bana karşı biraz ilgili ol biraz sevgi goster diye. Benim adım evde "hişt, kız, aloooo" bu şekilde cağırılıyorum. Ben ona aşkım hayatım canım derken. Tabii ki evlilik bu nişanlılık gibi olmaz diyeceksiniz ama daha 1 yıllık bile evli değiliz ki.. Ben hayat dolu bir insanımdır her zaman enerji doluyumdur. Ama artık icimde o enerji, istek mutluluk yok. Bu evde sadece temizlik, yemek, camaşır bulaşık yıkamak icin varmışım gibi geliyor artık. Evden cıkmıyorum psikolojim altust oldu. Surekli azar işittiğim icin o psikolojiye kapılmışım kendi ailemle goruştuğumde surekli babam birşeylere kızacak sanıyorum anne hadi babam kızmasııın diyip durduğum icin annem anladı burada cok ezildiğimi. Cok ağladı. Yaptığım yemeklere ben de dahil herkes bayılırken o surekli kusur buluyor. Bir bardak suyunu dahi mutfaktan gelirken bile kendi almıyor. Her sabah 7 de uyandırıyorum işe gitmesi icin zar zor işe gonderiyorum. (calışmayı sevmiyor) o gittikten sonra uyuduğum zaman kızıyor. Ben calışıyorum sen uyu anca diye. Calışmak istiyorum izin vermiyor. akşam gelip yemek yedikten sonra beni evde tek başıma bırakıp arkadaşlarıyla dışarı cıkıyor. Geldiğinde de uykudan gozlerini acamıyor sırtını donup uyuyor duğun gecesi haric bir kere uyurken sarıldığını bilmem. Evde sıkılıyorum diyorum sıkılıyorsan annemlere git diyor cok iyi anlaşıyorum eşimin ailesindeki herkesle ama oraya gittiğimde akşam yemeğe kendisi de oraya geliyor ve kayınvalidem eşimin dizinin dibinden ayrılmıyor , sanki onun eşi oymuş gibi davranıyor eşime ayağının altına kurban olduğum diye hitap ediyor ve o da annesine her gun daha da aşık olduğunu soyluyor. Anneni mi cok seviyorsun beni mi diye şakayla karışık sorduğumda annemi seviyorum tabiki sorman hata diye bir cevap aldım. Aynı zamanda benim ailemde surekli kusur arıyor. Onlarla beni bir yere gondermiyor ablama gelinlik ve ev eşyası almaya gidilecek iki kardeşiz benden başka kardeşi yok beni istedi yanında ve beni de cağırdılar. O kadar doldum ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eğer oraya da gondermezse kalbimden gecen tek şey eşyalarımı toplayıp ailemin evine donmek. Annem az bucuk biliyor bu yaşadıklarımı kapımız her zaman acık sana dedi. Sizce ne yapmalıyım her yolu denedim herşeyi yaptım ama bir turlu mutlu olamıyorum duzelmiyor durumlar. Ayrılırsam herkesin bana bakışı farklı mı olur dul diye? Ya da pişman olur muyum sizce? Lutfen yardım edin fikirlerinize ihtiyacım var bitik durumdayım artık...