merhaba
artik duşunmekten ve bu konu hakkinda konuşmaktan yoruldum. sizinle de paylasmak istedim belki bakis acımı değiştirecek yorumlar alirim
2,5 yıllık bir beraberligim var. ben universite son sınıftayım erkek arkadasim kpssye hazırlanıyor. uzak mesafe iliskisi yasiyoruz ve gorusme araligimiz cok uzun en son 6 ay once gordum onu.
onun bu sene atanmasi gerekiyor artik. benim mezuniyetimden sonra artik bir adım atmak istiyoruz ama hic ciddiye almıyor. calistigini ve yeterli olduğunu soyluyor ama kendini kandirdigini dusunuyorum cunku calışmıyor. her gun dışarıda arkadaşlarıyla.
bense surekli evdeyim. mezun olmak icin ders calisiyorum ve iki haftada bir dışarıya cikiyorumdur en fazla. evimiz bahceli bu yuzden zamanimi havanın guzel oldugu gunlerde bahcede geciriyorum. yasadigim sehirde hic arkadaşım yok, cunku yeni taşındık ve yabanciyim burda. pandemi surecinde de sosyallesemedim haliyle ve kendimi cok yalnız hissediyorum.
bundan dolayı defalarca konuştuk, tartıştık.. sinavi icin endiselendigimi ve biraz da benimle ilgilenmesini istediğimi soyledim. bahsettigim sey 7/24 kesintisiz iletisim değil. ama hal boyle olunca denk gelemiyoruz bile. uzaktan yapilabilecek cok fazla sey yok ama benimle vakit gecirmek istedigini gormuyorum.
sizce ne yapmalıyım ne demeliyim? her gun seni ozluyorum bugun bana zaman ayirir misin demek istemiyorum. 25 yaşında birine ders calis da denmiyor, denmemeli. ama gelecegimiz icin sadece ben duşunuyor gibi hissediyorum.