Selam hanımlar.
Biraz icimi dokmek istedim. Eşimi işe uğurladım, ben de uzunnn uzunnn duşunuyorum. Ailemden uzağım evlenip başka şehire yerleştim. Kv ve gorumce aynı binada biz aynı sokakta bir kac bina var aramızda. Benim annem 6 sene once babamı aldatıp gitti. Aldattığı adam sahip cıkmayınca pişman oldu geri donmek istedi ama cok gecti, bizi darmadağın etmişti. Babam intihardan dondu. Artık goruşmuyorum o yuzden bir kac defa hastayım diye aradı kıyamadım, konuştum bir defa da yanıma geldi. Ama ihtiyacı varken arar yine. Kardeşim var erkek o asla goruşmuyor. Hayatta kardeşimle beraber hep duşe kalka buyuduk. Cok şukur evlendim eşim yonunden yuzum guldu. Bu aralar hep kafama takılıyor duşundukce saatlerce oturup ağlamak istiyorum. Buralarda arkadaşım da yok olanlar İstanbul ’da, gozden ırak olan gonuldende oluyor herkes kendi derdinde..
Gorumcemin bir cocuğu vardı şimdi yeni Doğum yaptı. Bende 3 aylık hamileyim tup bebekle hamile kaldım.
Ben tup bebek surecinde cok iğne kullandım Babannem geldi yanıma transfer zamanı o destek oldu işte...
bir gun Babannem “nanime cok uzuluyorum gobeği mosmor olmuş delik olmayan yer yok vah yavrum” dedi. Kayınvalidem de “nolacak ben de insulin vurunuyorum ilac kullanmayan mı var beeeh” demişti. Cok uzulmuştum o zaman. Cunku kayınvalidemin gorumceme hamileyken nasıl davrandığını biliyorum. Oraya gidince gorumceme “sen otur nanim yapsın sen hamilesin” surekli uyuduğu zaman “ah yavrum kıyamam cok sersemledi” gibi surekli gorumceme acıyordu. Bana bir kez Allah yardımcın olsun tedavide demedi. Nolcak katlanacaksın eşin icin diyordu hep. (Eşimde sperm azlığı ve morfoloji sorunu vardı)
Şimdi ben hamileyim, başlarda yorgun hissediyordum. Ben hamile olduğumu oğrendiğimde gorumcem yeni Doğum yapmıştı. Tabii hepimiz cok sevindik. Ama gorumcemin evinden cıkmayan hamileyken yemek yapamaz iş yapamaz diyen kayınvalidem 10 gun aramadı bile nasılsın diye. Sonunda ben aradım anne gel kahve icelim diye. Gelemem gorumcenin cocuk durmuyor yavrum hic uyuyamıyor bebeğe bakıyorum geleceksen sen gel dedi. Eşim de uzulduğumu farketti “sen anneme bakma Ablam onun icin başkadır” dedi.
Gecenlerde aşırı derece de kustum surekli oğuruyordum. Kv ’nin evdeydik. “Sen yine iyisin Ayşen ’in etlisi hic banyodan gelemiyordu” diyince oyle cok sinir oldum eve uzuldum ki”anne başkasından daha beter olabilmem icin olmem mi lazım” dedim. Cevap vermedi.
Şimdi de aradı gorumcemin goğsunun ucu iltihap olmuş cok acıyormuş uyuyamıyormuş bebek surekli ağlıyormuş. surekli acıkıyormuş diğer cocuğu da karne alacakmış ben gelene kadar git yanına dedi. kv ’deyi de eşim doktora goturecek. Telefonda diyor ki cok uzuluyorum yavrum oncekinde hic boyle olmamıştı. İlk cocuğu kv buyutmuş mama yiyormuş zaten o yuzden ilkini cok rahat buyutmuş kv bakmış hala da ayrılmaz cocuk yanından cok duşkundur kv ’ye.
Ne bileyim ben de arada bir “kızım canın bir şey istiyor mu?” Desin. Ben rahatsızlanınca kendi kızı gibi tepki versin istiyorum. Annemin bize yaptıklarını duşundukce bağıra bağıra ağlamak istiyorum.
Keşke benim annemde yanımda olsaydı keşke bir kez beni merak etseydi..
şimdi aklımda olan tek şey doğum yaparken yalnız olacağım. Eşime surekli “nolur beni yalnız bırakma Doğumda herşeyimle sen ilgilen” diyorum. İnşallah hayırlısıyla sağlıkla kucağıma alırım.
Annesiyle guzel vakit gecirenleri gorunce cok ozeniyorum. Şu sıralar hele ki...
ben mi kayınvalidem den cok şey bekliyorum acaba.. kendi kızı gibi davranmasını beklemiyorum ama ne bileyim işte bazen “kızım nasılsın, aman yat dinlen, canın bi şey istiyor mu?” Demesini bekliyorum.

Oyle anlatmak icimi dokmek istedim bu aralar annemi cok arıyorum....