Herkese merhabalar,
Bir onceki konumda boşanmak istediğini fakat cesaretim olmadığını yazmıştım, nasıl soyleyeceğim vs gibi şeyler yazmıştım.
Aradan zaman gecti , eş kişisiyle ayrılmak istediğimi , bebeğimizin birşeyleri yoluna girdikten sonra artık onunla devam etmek istemediğimi dile getirdim kabul etmedi lakin kararlı olduğumu biliyor, artık ev arkadaşıyız .

Ama annem hic olmadığı kadar artık beni bunaltmaya başladı.
Delirmek uzereyim. Evet kapım hep acık sana diyor diyor da.
Arıyor surekli dışarı cıkarken cocuğa suyunu aldın mı meyve yedirme dışarıda soğuk , battaniyesini sıkı sar uşumesin cocuk. Her gun yemeğini taze yap cocuğun ne bu iki gunluk yemek ben size yedirdim mi de sen cocuğa yediriyosun . Her gun pilav makarna yedir tok tutsun yemeğine tereyağ kat . Goruntulu konuşuyorsak hırkası ince yelek de giydir belini ort. Hafif bir hapşırma duysa bak gordun mu uşuttun cocuğu . Gece ağlasa korksa ordayken cocuğu uşuttun. Kafayı uşutme ye takmış . Gecen annemle komşuya gittik asnnem iceride otururken cocuğum yanımdaydi ayağı takıldı duştu iceriden koşa koşa gelip bağırdı cocuk ağlarken kucağımdan aldı , sen lafa dalio bakmıyosun cocuğa Allah cezanı versin dedi . Sen ne diyosun ya anne dedim babasından betersin sakin ol noluyo benden cok uzulemezsin dedim. Git oklavayi alda dov beni dedi . Oturup ağlamamak icin kendimi zor tuttum benim ne kadar zorluk cektigi ne kadar dikkatli ve kontrolcu bir anne olduğumu en iyi sen biliyosun dedim . Kayınvalide senin gibi davransa bin turlu laf edersin sen diye boylesin ben senin kızınım benim ilgiye Şefkate ihtiyacım var cocuğumu ben zaten herkesten cok seviyorum diyorum . Anlamak istemiyor tabi kızım diyor ama devam ediyor.
Hic kavga etmemiş ben artık her telefon actığında cabucak kapatıyorum cunku tartışıyoruz yoruldum artık .
Kac yaşındayım cocuğum kac yaşına gelmiş beni bu kadar yonlendirmesine tahammul edemiyorum .
Gecen ruyasında anne ben biriyle evleneceğim demişim , oda kafana gore bundan sonra kimseyi seviyorum diyemezsin bundan sonra benim sozum gecerli demiş . Anlıyorum ki ayrıldıktan sonra hayatımı zindana cevirecek . Zaten genckende arkadaşlarımla goruşmeme izin vermezdi eve gelsinler ben giderim derdi . Hic bir yere gondermezdi. Erkekle konuşmayı ayıp sayardi ve sacma birşey ornek lisede suveter den onden gomleği cıkardım diye bilmem ne mi olcaksin başımıza diye benimle tartışmisti .
Ben hep uyumlu ve sakin bir insandm annem diye ses cıkarmaz karşı gelmezdm . Ama bu kadar mudahale etmesi evliyken şuan cok fazla hat safhada bundan onceki zamanlarda kesinlikle yoktu . Şimdi sanki emir vermeye arıyor. Şuan en azından eş kişisiyle konuşmasamda bir destehi olmasada en azından kendi duzenim diyorum . Evde kimse karışmıyor goruşmuyor, neyi nasıl istersem oyle yapıyor oyle geziyorum . Ama annemde oyle değil , buzdolabını cok acık tutma bozulur musluğu cevirme kırılır. Cok iyi olmasına cok iyi ama iki huyu beni benden alıyor aşırı kontrolcu tavrı ve nerde nasıl davranacağını kestirememek . Bun un icin bir psikolog goruşmesi ayarladım 2 seans sonra doktor tedaviye ihtiyacınız yok demiş . Cunku annemi biliyorum benim onun bunun aklına ihtiyacm yok diyecek m boyle işte kızlar biraz icimi dokmek istedim bana bir akıl verij nasıl bir yol izlemeli . Boğuluyorum