Arkadaşlar merhaba ilk defa geldim yazıyorum hemen konuya giriyorum eşimle 4 yıllık evliyiz ben hic mutlu değilim aslında şiddet kufur hic birşey yok ama adam ancak gelır yatar oyun oymar başka hicbirşey yapmaz bende calışıyorum 1 de oğlumuz var bırlıkte bakıyoruz o gece calışıyor gunduzluri oğlumuza o bakıyor ama ne bakma ben ve gelıyorum cocuğun elı yuzu pislik icinde bi silmemiş bile bezi desen aklına gelirse birkac aydık mecburen boyle ıdare ediyoruz sankı sadece benım oglum ancak telefonda oyun oynar iki kelıme laf edemıyoruz calışma ev işi derken dışarı işlerinde ustume kaldı evın market pazar ne varsa hepsı bende taşımaya bışe yardıma ınmez kucuk bı yerde yaşıyoruz butun esnaflar benı tanır kimseyle arkadaşlık kurmaz evımıze bir misafir bile gelmez 6 aydık su gıderınde sıkıntı var yaptırmıyor ben bırımı bulup cağırdım yok şimdi gelmesin yok işim var ben yapacam 6 ay oldu damacana taşınacak olur sen bunun gıbı 2 tane taşırdım numara yapma diyor kendimi erkek gibi hissediyorum artık genel temızlık yapmamız lazımdı yardım edermısım dedim hamlarım şimdi boşver diyor bende cok becerıklı bır kadın olduğu iddia etmıyorum yetişmeye calışıyorum sadece ayağımı carptım duştum morardı şişti ustune basamıyorum hastaneye gidelim dedim annemlerdeydik hastene evin hemen karşısı corona var şimdi dedi goturmedi bişe diyemedim utandım annemlerde oyle kaldı kendı kendıne iyileşti gecenlerde yine rahatsızlandım yerimden kalkamıyorum ama korona olabılır hastaneye gidelim mi diyorum iğne yaparlar serum takarlak bal dıye cocuk gibi beni korkutmaya calışıyor tek derdı yerınden kalkmamak biliyorum ben artık kendimi iyi hissetmiyorum işin kotusu herşeyden o kadar vazgecmişim ki ona birşey soylemıyorum bile kendimi kahrediyorum insanlar işten eve koşa koşa gider benim ayaklarım geri geri gidiyor iyice agresifleştim anneliğimi sorgular oldum sankı ben hicbirşeyi beceremiyorum gibi hissediyorum hergun ağlama krizleri giriyor durup dururken bir kere bile farketmedi amacım ona gark ettirmek degıl tutamıyorum kendimi oğlum goruyor oda benımle ağlıyor ona bunu yaşatmak istemiyorum. Bende ayrılmış bir ailenin cocuğuyum babasız evde buyudum o yuzden her işi yapan bi anneye alıştığım ama cok yoruldum ben mi beceremiyorum bu işi
Kafam cok karışık
Hayatın İçinden0 Mesaj
●2 Görüntüleme
- ReadBull.net
- Kültür & Yaşam & Danışman
- Hayatın İçinden
- Kafam cok karışık
-
24-09-2022, 17:17:20
Arkadaşlar merhaba ilk defa geldim yazıyorum hemen konuya giriyorum eşimle 4 yıllık evliyiz ben hic mutlu değilim aslında şiddet kufur hic birşey yok ama adam ancak gelır yatar oyun oymar başka hicbirşey yapmaz bende calışıyorum 1 de oğlumuz var bırlıkte bakıyoruz o gece calışıyor gunduzluri oğlumuza o bakıyor ama ne bakma ben ve gelıyorum cocuğun elı yuzu pislik icinde bi silmemiş bile bezi desen aklına gelirse birkac aydık mecburen boyle ıdare ediyoruz sankı sadece benım oglum ancak telefonda oyun oynar iki kelıme laf edemıyoruz calışma ev işi derken dışarı işlerinde ustume kaldı evın market pazar ne varsa hepsı bende taşımaya bışe yardıma ınmez kucuk bı yerde yaşıyoruz butun esnaflar benı tanır kimseyle arkadaşlık kurmaz evımıze bir misafir bile gelmez 6 aydık su gıderınde sıkıntı var yaptırmıyor ben bırımı bulup cağırdım yok şimdi gelmesin yok işim var ben yapacam 6 ay oldu damacana taşınacak olur sen bunun gıbı 2 tane taşırdım numara yapma diyor kendimi erkek gibi hissediyorum artık genel temızlık yapmamız lazımdı yardım edermısım dedim hamlarım şimdi boşver diyor bende cok becerıklı bır kadın olduğu iddia etmıyorum yetişmeye calışıyorum sadece ayağımı carptım duştum morardı şişti ustune basamıyorum hastaneye gidelim dedim annemlerdeydik hastene evin hemen karşısı corona var şimdi dedi goturmedi bişe diyemedim utandım annemlerde oyle kaldı kendı kendıne iyileşti gecenlerde yine rahatsızlandım yerimden kalkamıyorum ama korona olabılır hastaneye gidelim mi diyorum iğne yaparlar serum takarlak bal dıye cocuk gibi beni korkutmaya calışıyor tek derdı yerınden kalkmamak biliyorum ben artık kendimi iyi hissetmiyorum işin kotusu herşeyden o kadar vazgecmişim ki ona birşey soylemıyorum bile kendimi kahrediyorum insanlar işten eve koşa koşa gider benim ayaklarım geri geri gidiyor iyice agresifleştim anneliğimi sorgular oldum sankı ben hicbirşeyi beceremiyorum gibi hissediyorum hergun ağlama krizleri giriyor durup dururken bir kere bile farketmedi amacım ona gark ettirmek degıl tutamıyorum kendimi oğlum goruyor oda benımle ağlıyor ona bunu yaşatmak istemiyorum. Bende ayrılmış bir ailenin cocuğuyum babasız evde buyudum o yuzden her işi yapan bi anneye alıştığım ama cok yoruldum ben mi beceremiyorum bu işi