Durup dururken aklıma geldi. Kendi kendimi yiyorum. Cok mu safım acaba ben.

Gorumcemle goruşmuyoruz. Daha doğrusu eşimin annesiyle babasıyla da goruşmuyoruz. Bize yapmadıkları kotuluk kalmadı cunku. Ama benim anlatacağım mesele daha eskilerden. Gorumcemle aramızdan su sızmadığı zamanlardan. Ben sadece olayı anlatacağım abartısız.

Eşimle yeni evlendiğimiz zaman bi sıkıntım olsa gorumcenle dertleşirdik. O da bana anlatırdı zaman zaman dertlerini. Ben eşimle olan bir sorunumu anlattığımda gorumcem evi terk et git başka yerde kal derdi mesela. Yada bir keresinde tum komşulara rezil et işyerindekilere rezil etmekle tehdit et diye akıl vermişti. Cok toydum. Şu an gorumceme dertlerimi anlatmış olmam bile bana korkunc geliyor.

Sizce kardeşine karşı bana bu şekilde akıl vermesi normal miymiş? Eşime gore kardeşi cok kıskanc birisi ve ailesiyle bu duruma gelmemizde onun payı buyuk. Ben halen konduramıyorum ve sindiremiyorum. Hakikaten baştan beri niyet kotuymuş de ben mi gorememişim.