Arkadaşlar ben şuan bi muşavirlik firmasında sekreterlik yapıyorum. 24 yaşındayım ve kendimi bildim bileli hayvan aşığıyım. Bazı ailevi meselelerden dolayı okul okumak icin değilde oldugum şehirden kacmak icin sacma sapan bi bolum okudum şimdiyse acıktan veteriner teknikerliği okuyorum ve umuyorum ki DGS ile kalanını tamamlayacağım. 5 yıldır ilişkim var , gectiğimiz gunlerde nişanlandık. Aramız cok iyidir sevgilimle herhangi bir sorunum tartışmam mutsuzlugum yok. Hatta ilgi konusunda baya ust duzeydedir ben de ona karşı oyleyim tabii. Tek sorun 2 yıldır farklı şehirlerde oldugumuz icin ozlem oluyor arada. Asıl sorun şu ki calıştıgım şirketteki insanları hic sevmiyorum bazıları dışında.. Sanki boyle bi zamanın bi dunyanın icine hapsolmuşumda cıkamıyormuşum gibi hissediyorum. Sabah 8 akşam 5. Kimi icin bu mukemmel bişey. İşsizler , ekmek bulamayanlar varken bu şımarıklık diyorum bazen ama duşunuyorum ki 24 yaşındayım ve hic istemediğim bir işi yapıyorum. Kole gibi gidip geliyorum. Zamda yapmadılar bu sene. Yani şuan burda zamanımı kaybetmek yerıne bır suru kıtap okuyabılırdım , bir yerler keşfedebilirdim. Ama para lazım değil mi ? Kafamda cok farklı sorunlar var gibi. Zaman geciyor ve bir cok şeyi kacırıyormuşum gibi hissediyorum. 1 sene sonra tekniker olarak işe başlayabiliyorum o zamana kadar dayanırım diyorum ama sanki işkence gibi her gun uyanıp hic istemediğin bir yere gidip calışmak. Biliyorum ki evde olsam parasızlık zorlayacak. Evlilik oncesindeyim bide. Ne yapacağım bilmiyorum istediğim tek şey şuanda bulundugum ruh halınden cıkmak....