Uzun zamandır işsizim. 1 yıl oldu. Kendime cok yatırım yaptım. 3 yabancı dil biliyorum yurtdışında master yaptım. Masterdan once Turkiye de iyi bir firmada 3 yıllık iş deneyimim var. Aynı zamanda master yaparken yabancı bir firmada 6 ay stajda yaptım. Surekli kendimi geliştirmeye calışıyorum. Benimle aynı eğitimi alan aynı sayıda deneyimi olanlar iyi pozisyonlara geldi de hayatlarını oturttular bile. Sorun ben miyim? Karakterim mi, tipim mi ne?

Pandemi doneminde eğitimim devam ediyordu.
Aileminde geliri kiralardan olduğu icin neredeyse %100 kesildi, benimde stajım bitmişti o donemde, benimde gelirim kesildi. Bir sure birikimlerinden az az gonderebildiler. Onlar burada ben orada zorlandım aylarca. Şimdi 2 ay once dondum. Hic pes etmek istememiştim. Hala etmedim. Geri donme imkanım var otururum devam ediyor ama maddi olarak yok. Herşey aynı.. Belki yaklaşık 400 iş başvurusu yapmışımdır. Gecen yıl hic donuş almıyordum. Cok cabaladım iş bulup donmemek icin. Ama artık bıcak boğaza dayandı. 12 kilo vermişim, hayatımda ilk defa (gercekten aclıktan). Maddi manevi cok yıprandım.

İş başvurularıma hala devam ediyorum ve hala orası icin yapıyorum geri donmeyi cok istiyorum ve son bi kac aydır donuş almaya başladım.
Ama stres ve ozguvensizlik seviyem o kadar yuksek ki, mulakatlarda heyecandan sorulan soruları algılayamıyorum, ben konuşurken ise uşume geliyor nefesim kesiliyor sesim titriyor devam edemiyorum. Kendimi de iyi hazırlıyorum oncesinde ama belki de artık ozguvensizlikten kaybediyorum. Gecen hafta tam 5 pozisyon icin donuş aldım ama goruşmelerim o kadar kotu gecti ki, hepsinde aynı sorun kendimi ifade edemiyorum titremeye başlıyorum 3 cumle arka arkaya konuştuktan sonra.. Kendimi nasıl toparlayacağım ve bunu nasıl aşacağımı bilmiyorum..
Hic tavsiyeniz var mı?