Merhaba KK'nın guzel kadınları,icimde yoğun bir yalnızlık hissi var.Sanki kimsem yokmuş gibi hissediyorum.Varlığımda yokluğumda birmiş gibi.Bazı abla-kardeşlere o kadar cok ozeniyorum ki.Beraber konuşup dertleşmeleri,beraber etkinlik yapmaları cok hoşuma gidiyor.Benim de yaşıma yakın bir kız kardeşim var ama aramızda oyle guclu bir bağ yok.Ben cabalıyorum,ara da sarılıyorum da ama o genelde beni tersliyor.Ben de caba gostermeyi bıraktım bu yuzden.Arkadaşlarımda ben aramadığım surece aramazlar.Ben aradığımda da hep aynı şey aklımdaydın,arayacaktım.Bana destek olan,seven bir sevgilim de yok.Bir arkadaşımın kuzeni var aynı yaştalar,iletişimleri o kadar guzel ki,ozeniyorum onlara.Benim yaşıma yakın bir kuzenim yok maalesef.Kendimi cok yalnız hissediyorum,bu duygudan kurtulmanın yolu var mı ve sizler kendinizi sevmek icin neler yapıyorsunuz?Kendini seven birinin yoğun bir yalnızlık duygusu yaşamayacağını duşunuyorum.