GUNCELLEME: Sayfa 24'te

Herkese Merhaba,
Cok eski bir uyeyim ama uzun zamandır sadece goz atabiliyorum, pek yorum yapmıyordum ancak şu an yardıma ve dışardan birilerinin yaşadıklarıma yorum yapmasına ihtiyacım var. Şimdiden teşekkur ederim.
41 yaşında, iki erkek cocuk annesiyim. Eşimle 20 yaşında tanıştık. Cok severek evlendik. Bunca senede tabi zaman zaman sıkıntılarımız oldu ama cok buyuk dertler değil cok şukur. Ancak ailece dun cok kotu bir gun yaşadık.
Buyuk oğlum 12 yaşında. Oldum bittim zor bir cocuk diyebilirim. Harika bir kalbi var, cok merhametli, zaman zaman cok olgun ancak dikkat toplamada sıkıntısı var. Durtuselliği var. Pandemi doneminin ergenlik başlangıcına gelmesi tabi isleri iyice zorlaştırıyor.
Dun gece ilk iftar. Cocuklarımda oruc tutmuştu. Ailece gule oynaya iftara oturduk. Corbalar icildi. Sacmasapan bir nedenden bir tartışma cıktı masada ve oglum masadan kalktı. Oyle sacma videolar filan izliyorlar ki ağzına takılmıştı, " mal mısınız?" dedi masadan kalkarken. Ve benim 21 senedir tanıdığım adam, eşim, cocuklarımızı her daim anormal seven, hatta zaman zaman yuz goz oluyor diye eleştirdigim eşimin gozu dondu.
Oğluma resmen saldırdı. Hadi babadır diyelim, yok acıklayamıyorum. Oğluma kafa goz daldı, araya girdim, korkunctu. Yemin ederim bunca senedir ilk kez boyle birsey yaşadık. Oğlumu hırpalamasına izin vermedim, hatta omrumun ilk tokadını yedim, beni aradan cıkarmak icin..
Bunca senelik hayat arkadaşımın bu yaptığını hazmedemiyorum. Ağrıma gitti. Haykırarak ağladım, senelerdir tutmayan migrenim tuttu, bugun yataktan cıkamadım. Oğlumu sakinleştirdim ama gercekten fiziksel acıdan fazlası kalp kırıklığıymış.
Bugun işten geldi, yuzune bile bakmıyorum. Uzulduğunu ve kendine şaştığını tahmin ediyorum ama burnundan kıl aldırmıyor. Ozur dilemedi. Barışma mevzularında, ufak tefek dargınlıklarda hic kus uyumayız. Genel olarak huzurluyuzdur ama inanılmaz kırgınım. Dun gece yatagımızda uyumadım.
Oğlum hata yaptı, bende oncesinde soylenmistim ama 41 yaşında, aşırı kontrollu birinin bu derece delirmesi beni herseyden soguttu ve yabancılaştırdı. Yuzune bakasım yok.
Her ailede olur mu boyle şeyler? El bebek gul bebek buyuduğumu, rahmetli babacığımdan bir tane tokat bile asla yemediğimi biliyor. Oğlum malesef zor bir cocuk olabilir ama tum ergenliğinde boyle şeyler mi yaşayacağız? Ne yapmalıyım?
Lutfen sağduyulu fikirlere ihtiyacım var, cok dağıldım...
Okuyan herkese tesekkur ederim.