Arkadaşlar selam.

Bu konunun biraz komik gorulebileceginin farkındayım.

Ben Istanbulda doğdum buyudum, bir ara Belcikaya iki kere Fransaya gittim birer sene oralarda kaldım toplam 3 sene. Sonra Ankarada yaşadım 3 sene. Son uc senedir Afrika'daydim ama hani yurtdisinda buyumuş bi insan değilim hayatımın coğu turkiyede gecti. Şimdi geri geldim turkiyeye bir ayı gecti sayılır. İstanbul veya Ankarada değilim ama oldukca modern bir sanayi kentindeyim.

Ama şu an turkiyeye alışamıyorum. Yani hani los angeles doğma buyume bi insan gibi konuşmak da istemem gayet geleneksel aileden gelen vatanını milletini seven bir insanım dolayısıyla konum cok garip gorunecek ve sanki kendi yurdunu kotuler gibi anlaşılacak boyle de anlaşılmak istemem ama daha once hic batmayan ve hicbir şekilde adlandiramadigim şeyler cok fazla rahatsız etmeye başladı.

Birincisi ben cidden cok sakin, utangac, ama cok sıcakkanlı ve guleryuzlu biriyim ama herhangi bir şekilde biriyle konuşurken ozellikle erkeklerle konuşurken, bu kişi taksici olabilir, emlakci olabilir, isim gereği goruştuğum bir kurum Muduru olabilir, bir memur olabilir, birden tamamen cok alakasız bir şekilde sinirlenip ayar veriyorlar. Coğu zaman bunun neden olduğunu bile anlamıyorum yani. Taksici bozuk veremediğim icin birden kızıyor garip garip ya sabır dercesine hareketler yapıyor, is gereği goruştuğum mudur soylediğim aşırı normal ve saygılı bir şeyi tamamen yanlış anlayıp bana haddimi bildiriyor. Kimse kizmasa hicbir catışma olmasa bile erkeklerle en gunluk ilişkilerimde bile cok garip bir enerji hissediyorum. Sanki ortada soylenmeyen şeyler var gibi ve sanki surekli bir guc eşitsizliği var gibi. Tabi hepsiyle boyle değil, mesela patronum inanılmaz tatlı ve iyi bir insan, yine cok sevdiğim is arkadaşlarım var filan ama. Nedense bir anda bazı erkek bireylerin yanında hic rahat edememeye başladım. Sanki onlar sinirlendirilmemesi, hoş tutulması gereken dengesiz varlıklarmis gibi. Meryem Uzerli bir keresinde demişti ya "Turkiyede erkeklerle cok garip bir enerji tanimlayamadigim bir şey var" diye. O zaman bunu anlamamıştım. Yani biliyorum benim bunu soylemem cok garip ve bazılarına cok komik gelebilir ama birdenbire bunu hissetmeye başladım.

İkincisi ise işyerimde sanki her soylediğim hesaplı olmalıymış, hic şaka yapamazmisim gibi hissetmem. Ben isyerimde her daim şakalar komiklikler yapmayı seven biriyim, her zaman işimi yapmış calismisimdir ama bir yandan da orayı evim gibi gormuş ve aklıma gelen her şeyi soyleyebilmisimdir. Burada ise sanki hickimseye zayıf tarafını gostermemelisin, hep hesaplı olmalısın, kendini surekli kontrol etmelisin gibi geliyor. Yani cok normal bisey soyluyorsun ve karşındaki hemen yanlış anlıyor sana cok garip şifreli bir cevap veriyor, kalakaliyorum lan acaba laf mı soktu diye. Coğu zaman benim şahsımla ilgili bile olmuyor benim birimimden haz etmiyor olabilir veya yakın arkadaşımla anlaşamıyor oluyor filan ve beni de o grubun icinde gorup saldırıyor. Yani o kadar kafam karıştı ki. Aski memnuda matmazelle bihterin bakışlarla savaşı gibi ortam oluyor bazen. Ve biraz garipsiyorum benim alıştığım tarz bu degil.

Ben hayatımın hicbir doneminde boyle hissetmedim ilk defa şu an hissediyorum. Aranızda boyle şeyler hisseden, mesela erkekler ve genel olarak insanların yanında kendisi gibi olamayan ve ozgur hissedemeyen var mı? Ozellikle kesin donuş yapan gurbetcilerden fikir bekliyorum ama tabi diğerleri de yazabilir. Yoksa bunlar benim kafamda mı veya gelecekle ilgili korkularımı ve kişisel hesaplarimi ulkeye mı mal ediyorum?

Sevgiler herkese.