İyi sahurlar herkese, universiteden yakın bir arkadaşım hayallerimizden bile guzel ve girmesi cidden zor olan ( bizce ) bir yerde işe başlayacak.Babasının tanıdığı vardı senelerdir uğraşları sonunda sonuc verdi.İkimizde ozel sektorde cok sıkıntı cektik ve ben hala işsizim.Arkadaşım bana mujdeyi verdiğinde onun adına mutlu oldum, cok sıkıntı cektiğini bunu hakettiğini biliyordum ( zamanında işsizlik yuzunden intiharı bile duşunmuştu ben teselli etmiştim ) ama nedense gonlumce sevinemedim, ağız dolusu kahkaha atamadım oyle imrendim ki icimden bir his beni cok burdu.Ben asla bu duruma sahip olamayacakmışım gibi bir his geldi yureğime oturdu.Bu durum neden kaynaklandı ? Tatlı bir kıskanma ve ozenme elbette var ama negatif bir şekilde değil tabiki ben sadece kendime daha cok uzuldum.Kendi işsizliğime olan uzuntum neden daha cok depreşti ? Oylesine icimi dokmek istedim. Guzel geceler...