Merhaba, oncelikle soyle başlığın konuya. 26 yaşındayım ve 18 yaşında kacarak malesef abimden ailemden kurtulmak icin evlenmek zorunda kaldım. Abim madde bağımlısıydi surekli evde kavga eksik olmazdı. Sonrasında kactığınım eşimden cok şiddet gordum yuzum guler zannettim, fakat daha kotusu olmuştu. Ailemin evine donmek zorunda kaldım. Annem cocukları arasında cok ayrımcılık yapar. En buyuk abimiz var ondan başka bir cocuk gormez gozu mesela 5 kardeşidir ama onun yeri her zaman ayrıdır. Gelelim asıl konuya ben boşandıktan sonra surekli calışır oldum 19 yaşımdan bu yana. Surekli aileme hep paramı verdim. Cunku annem hep abimden ağlar dururdu abiminde 3 tane cocuğu var bu arada. Nerdeyse ben buyutmusumdur. Nerdeyse bu zamana 250 350 milyar param gitmiştir. Helali hoş olsun abim iyi olsun dedim. Fakat abim benim verdiğim paralarlada megersem aglabip sizlanip madde alıyormuş. Tabi ben daha sonralarda oğreniyorum ama neler yapmadım etmedimki. Kendi kendimi yedim pskolojik bozuldu dedim abimi zehirledik daha cok. Annem verdikce paraları hep abime akıttı. Ve annem bı kere olsun kızı gibi beni veya kardeşimi yada ablamı karşına alipta sormamistir bi derdiniz ihtiyacınız varmı diye. Annemin bende 5 kuruş parası gecmemiştir diyeyim gecsede fazlasından cıkmıştır. Şuan hayatımda birisi var şukurler olsun nişanlım yani. Calışmıyorum bende ameliyat olcam diye ayrılmak zorunda kaldım . Fakat Ağustos gibi evlenmeyi duşunuyoruz. Ama olmam gerek kadınsal bı rahatsizligım var ve annem nisanlindan işte versin felan filan diyor.
Aylar oncesinde zaten bı goz ameliyatı nişanlım yaptırdı. Bende bu durumda surekli annemle kavga ediyorum . Cok ayrımcılık yapıyor. Ben ezildikce ezildim. Bı hata yaptığımda hep ayiplanildi. Bı ilişkim olduğunda hep ailem en son duydu . Ve mutluluğumu hep dışarda yaşamaya sosyal medyada paylaşıyordum. Sevgilim olsun resimler atıyordum mutluluk sonucta nerden bilebiliriz ki yani ayrılacağım iz felan onceki sevgilimden bahsediyorum mesela. Hep annem adını cikarttin işte afedersin sen orspusun işte diyip durdu. Sırf annem zaten ailem boşandım orspu denilmesin diye ben calıştım hep abime gitti sesimi cikartamadim namussuna laf soylenmesin diye.
Ben bunları yazıyorum evet cokta uzun yazdım farkındayım ve cok ağlayarak yazıyorum. Mesela ben evlendigimizde evladım olursa cocuk ayrımcılığı yapmiycam. Sdi bu yazıları okuyan annelerde olabilir.
Tabi bı oglunuzu veya kızınızı daha cok seversiniz. Fakat diğerine belli etmeyin olurmu dışarı vuramadiklarini icinde biriktirmesinler.
Bu arada ben bu durumlardan bı cok defa kalp rahatsızlığı gecirdim. Herşeyi icime atmakla siz siz olun. Hic bı zaman insan ayirmayin.
Ben mesela annemden nefret ediyorum sevmiyorumda diyemiyorum artık. Cunku insan en cok sevgi veya ilgi duymak istediği insandan ilgi alamayınca nefret edermiş.
Senelerdir bu kadar nasıl yasabildigimi duşunuyorum mesela. Aslında insan yaşarken oldûrurmus kendisini.
Ya sizce ben annemden nefret ediyorum diye Cehenneme gitme sebebim olur mu ?