Merhabalar oncelikle bu derdimi kimseyle paylaşamayacağım icin buraya yazıyorum. Linclemeden once nolur empati yapın
4 ay once biri girdi hayatıma. Gercekten gorunuşu, mesleği, konuşmalarıyla tam aradığım insandı. Uc yıllık bir yanlızlıktan sonra turnayı gozunden vurdum diyordumki "sana bir şey soylemem lazım ama seni tanımak,doğru zamanı beklemek istiyordum konuşmak icin"dedi (tabi ben bağlamak duyduğunda kacamayacağın zamanı yakalamk olarak buluyorum bunu) " bir evlilik yaptım ve ayrıldık. Cekişmeli boşanma olduğu icin uzun suruyor . Dava acılalı uc yıl bitti ama pandemiden dolayı ertelemele, hakim değişikliği derken daha birkac dava anca goruldu. Ve uzayacaktırda sonuclansa bile karşı taraf temyize goturecek. Evli gorunsemde değilim aslında yenin ederim yeni bir yuva kuramayım diye intikam icin karşı taraf surekli davayı uzatacak şeyler yapıyor. Kendi başka şehirde annesinin yanında iki yıldır" tarzı bir konuşmaydı. E devletindende gosterdi tarihleriyle. Zaten soylediği doğru iş yerinden biriyle ev arkadaşı pnunla kalıyorlar. Nasıl ağladım nasıl kalktım gittim ordan anlatamam.ama aradan birkac gun gecip sakin kafayla duşununce hak verdim. Sonra hak verdiğim icin kendime kızdım sonucta evli. O kadar arada kaldımki. Benim gonlum onunla olmaktan yana gercekten aşık oldum. vicdanen ben ayırmadım yuva yıkmadım ama bir yandan da toplumdaki algıya gore metreslik bunun adı (bu arada ikimizde 28 yaşındayız)