Merhaba
Bazen buraya konular actığım oldu ailemle alakalı yanlızlığımla alakalı
Malum kapanma sureci falan derken kendi kendime cok duşunup uzulurken aslında hayatımın nasıl da guzel evrildiğini gordum
Ben bilincsiz cahil bir anne babanın cocuğuyum
Cocukken annem babam her kavga ettiğinde, babam derdi ki anneannen seni sevmiyor, annem derdi ki babannen seni sevmiyor
Ninelerim cunku zırcahil insanlardı ve annem babam hırslarını benden alırdı
Eve kapatıldım, bisikletim olmadı, kızlar binmez, bu mahallede yanlış anlaşılırdı, harclık biriktirip bisiklet aldım paramın yettiği de cok kotuydu binemedim
Kıyafetim yoktu, başkalarının eskilerini giydim
Mezun olacaktım universiteden babam 20 liralık bir kıyafet al dedi alamadım, ailemin yanında aileme yuk olmadan universite okudum, ayni anda calıştım, cok yoruldum burnum kanadı bir keresinde yorgunluktan
Lisede dersaneye gittim ama dersane pikniğine gonderilmedim aynı şehirde( arkadaşımla sigara ictim annem kokusunu almıştı evet yanlış ama cezalandırıldım işte bu şekilde, en cok istediğim şeyle sosyalleşmekle)
Hic arkadaşım olmadı ortaokul lise boyu, okul dersane dışında evden cıkmam yasaktı, evde tv izlemem kitap okumam yasaktı, cunku sadece ders calışmak zorundaydım
Bu surecte deli gibi evde annem babam kavga ederdi, yaşamıyordum nefes alamıyor gibiydim, onlar ne yapsalar etseler bana engel olamadılar evden cıkmadım ama kitaplarla dunyamı değiştirdim
Bazen roman almaya param yetmezdi, lisede sıra arkadaşım bunu bilirdi durumu da cok iyiydi, ozge abime anlattım kitap okumayı cok sevdiğini kutuphanesinden sana hep kitap verecek okuduktan sonra geri getirirsen ama dedi sevincten cıldırdım, pek cok insan cocuğu kitap okusun diye can atardı ben o kitapları bulmak icin
O abiden Allah razı olsun, zaten abisi psikologtu, arkadaşım vesilesiyle ona sorular sorarak ilgimi ceken kitapları hep yolladı, kitaplar yepyeniydi sonrdan anladım ki belki bazıları benim icin alınıyordu
Evde her kavga gurultude gomuldum onlara onların icinde yaşadım psikolojim sağlam kaldı
Birgun tek yaşamak, istediğim yere gidebilmek bisiklet surmek, hava kararınca koşarak korkarak eve gitmemek cok istedim
O kız buyudu cok calıştı cabaladı kendine başka şehirde hayalini kurduğu kucuk evini kurdu, 30 yaşına gelmeden 30dan fazla şehir 20den fazla ulke gezdi
Gittiği ulkerde kimseye hesap vermeden bisiklete binmeyi oğrendi
Umudunuzun bittiği yerde yeni şeyler başlar
Her ne derdin varsa hepsi birgun bitecek ve hak ettiğin guneşli gunleri goreceksin
Ek bilgi o sıra arkadaşımla bağımı asla kesmedim, başka ulkede uzakdoğuda yaşıyor, zeytin ve beyaz peynir yokmuş cok ozlemiş, bol bol goturdum
Dertlilere derman olur belki diye hem de icimi dokmek icin yazdım, okuduysanız teşekkurler