Merhaba kızlar,

Yaklaşık 2 sene once ayrıldığım erkek arkadaşımı cok ozluyorum. Mukemmel bir ilişkimiz vardı, 3 sene birlikteydik, beni hic kimse o kadar iyi tamamlamamıştı, hic kimseyle o kadar kafalarımız uyuşmamıştı. Ama o sonradan memleketine donme kararı aldı (bir geleceğimizin olması imkansız gibi bir şeydi cunku onunla olmak icin mesleğimi komple bırakmam gerekecekti, o sırf istanbul ’da buro acmak daha zor orada cevresi var diye memleketine dondu, burada calışıyordu zaten), bu kısımları burada cok anlatmıştım, cok acı cekerek ayrıldık barışıp tekrar ayrıldık cok kotu bir surecti. En sonunda tekrar barışıp son 1 senenin 6 ayı onu askerliğinde bekledim, sonra da taşındı gitti zaten 6 ay uzaktan goturmeyi denedik ama o yaşanan surec, istanbulda kalmayı secmemesinin bana hissettirdikleri, geleceğimiz yok ve bunu bu hale o getirdi kaygısı, cok gucsuz davranması vs aşamadım ve ondan buz gibi soğudum. Sevgi kırıntısı dahi hissetmiyordum ayrılırken. Sanki her şeyi tuketmiştik. Hemen yeni insanlarla goruşmeye başladım adapte de oldum bu duruma. Onu cok uzun sure hic ozlemedim. Ancak sonradan hayatıma girmiş kişilerle onla olan uyumu hic bulamadım. Bu, eski sevgilimle aramızda ne kadar değerli ne kadar bulunması zor bir şey olduğunu hatırlattı bana. O zaten gittiği icin hep pişmandı ve barışmak icin cok cabaladı istemedim. Nadiren konuşuyoruz ve unutamadığını soyluyor. Ama barışsak o yine orada yaşıyor ben burada (yaşadım gordum orada olmayı tercih ederim donerim ben diyor ama donse bile mutlu olacağını sanmam, orada işleri cok iyi). Zorluklar yaşadığımızda yine gucsuz davranıp benim sinirimi bozma ihtimali cok yuksek. Aynı sorunlarla karşılaşacağız yani.... Ne yapmalı bilemedim?

guncelleme:
Kendi konumu kendim hortlatıyorum fakat aradan 1 sene daha gecti ben hala aynı... kendi kendime konuşmak istedim biraz... bazen hiic aklıma gelmiyor ama bazen cok vuruyor o guzel gunlerin anısı. Ben hayatımda hic o kadar mutlu olmadım, o kadar tamamlanmış hissetmedim daha once ama şuan tekrar başlasak aynısı olmaz biliyorum... hem araya başkaları girdi, hem o hala orada, gelse mutlu olur mu yine aynı şeyler olur mu korkuları olur bende... işin garibi yaşarken o kadar guzel gelmiyordu yaşadıklarımız (tamam yine cok guzeldi ama efsanevi gelmiyordu) şuan efsanevi bir aşkmış gibi hissediyorum. Aklımda duşunup de kurulacağım hic bir kotu anı yok. Bu arada onun elini tutmayı onu opmeyi koklamayı hic ozlemiyorum hatta duşununce kotu bile geliyor, ama o arkadaşlığını, birbirimizi cok sevmemizi, o kafa uyumumuzu, gulmekten olmelerimizi, gezmelerimizi, eğlenmelerimizi, tatillerimizi, birbirimize ne de yakışıyor olmamızı vs. hic unutamıyorum...
Cok komiktir ki ilişkimizin son 6-8 ayı ondan cok soğumuştum beni cok boğuyordu hatta beraber gittiğimiz son tatilimizde vs bitse de donsek diye hissediyordum, cinsel hic bir şey istemiyordum hep yokuşa da surdum. Ondan ayrılınca bir suru kişiyle de goruştum. Şuan bunları niye hissediyorum ve bu hic gecmeyecek mi?...