Epey zor gunler yaşıyorum. 12 yıllık evliyim. Evlendiğim kişi ile (artık eşim diyemiyorum) universitede tanıştık. Kayınvalidem ve kayınpederim cok iyi insanlardı, fakat uzun suren zorlu hastalıkları vardı. O yıllarda zor gunler yaşandı. Eşim sandığım kişi hastaneden, acillerden, doktordan bıkmıştı ama icine atardı. Ben de mumkun olduğunca ortamı yumuşattım. Neredeyse hic kavgasızdık, mutluyduk, birbirimizi cok da severdik, hep yanyana olalım isterdik.
Bu arada sağlığından hep korkar oksurse kotu bir şey olduğunu duşunur. Buyuk ihtimalle ailesiyle olan yaşadıklarından dolayı.
Sonra ben bir sağlık problemi yaşadım, şu anda iyiyim. Fakat o esnada kendisi acayip değişti, yanımda zaman gecirmek istemiyordu. Surekli alkol. Tahmin ettiğiniz gibi aldatıyormuş beni, iş yerinden bir x kişisiyle. Aylarca hem de. Evli olduğunu da saklamamış. Duzgun, kulturlu, iyi bir işi olan, surekli beni ne kadar cok sevdiğini anlatan, bu adamdan hic beklemezdim, cok yıkıldım. Pişmanım, ben naptım falan yok yani, bu kadar pişkinlik inanılmaz. Sonra da ben bunları niye yaptım bilmiyorum demeye başladı. Ama olayı bitirmek yok, af dilemek yok.
Tabii ki boşanmak istiyorum. Karakterim de sakindir olay yaratma derdinde değilim. Cok ağladım, resmen yaşlandım, ama onu rezil edicek bi insan değilim maalesef. Uzatacağını da biliyorum, cunku istemiyormuş ayrılmak benden. Fark etmez, başka yolu var mı? ilk etapta ev ayıralım dedim, herkes nerede yaşayacaksa yaşasın. Cunku aynı evde olmak istemiyorum tek gun bile. Ben yoluma devam edeceğimi gosterince korkmaya başladı. İstediğin kadar ozgurluk, al napıcaksan yap. Ama bana gelip gelip seni cok seviyorum, senden ayrı yaşayamam, sen en yakın dostumsun, niye bunları yaptım ve hala devam ediyorum bilmiyorum gibi konuşup duruyor ya cok sinirim bozuluyor. Kesinlikle duymuyor cevap vermiyorum.
Bir insana ozgurluk vermişsin sevinip mutlu olması gerekmez mi, madem bunları yapıcaktı? Niye gitmiyor?
Aynı evde oda arkadaşıyız, o gelince ben odama gidiyorum gormek istemiyorum. Yemeğimi bile kendime kadar yapıp yiyorum. Ailesinin dairesi var boş, rahatlıkla cıkabilir oraya. Niye uzatırsın ki? Cık git rahat rahat devam et.
Guclu durmaya calışıyorum ama kalbim cok feci ağrıyor ve yalnızken gozlerim hep dolu dolu. Ailem dediğim, guvendiğim, en yakın arkadaşım beni boyle yaraladı. Cok sevmiş cok destek olmuştum ona yıllarca, o da bana. Sırtımdan bu şekilde bıcaklanmayı affedemiyorum, cok cok uzgunum. Aşka sevgiye hic inancım yok artık, kimseye de guvenim yok.