merhabalar,
evlilik kararı verdiğim ve evlilik teklifini kabul ettiğim kişi ile ailesinin tavrı nedeni ile ayrıldık. beyefendi benim lise donemi dershaneden arkadaşımdı. yıllar sonra vazgecmeyip defalarca yazdı ve en sonunda cevap verdim bu şekilde tekrar başladık ve kısa surede sevgisine bana bağlılığına durustluğune ahlakına cok guvendim. uyumluyduk ben mimarım o muhendis hayattan beklentilerimiz onun bana karşı anlayışlı olması vs her şey cok guzeldi. 2 ay icerisinde once annemle tanıştırdım sonra da aileler tanıştı. iki taraf da aynı memleketliyiz fakat benim ailem ve ben cok sosyaliz onlar bize gore cok asosyal ve biraz geleneksel bir yapıları var. butun akrabalarıyla aynı sokakta oturuyorlar ve onlardan başka goruştukleri kimse yok. kendi binalarının hemen yanında oğulları evlensin otursun diye bir daire ayırmışlar evlendikten sora orada yaşamamızı istediler. ancak ben kendimi cok zorlamama rağmen yapamayacağıma karar verdim. istanbulun en kotu ilcelerinden ve hic sevmediğim bir ilcesinde, ofisime iki vesait ve 1,5 saatlik mesafede ustelik tum akraba ve aile ile aynı yerde yaşamayı kabul etmek birkac seneliğine gecici bile olsa goze alabileceğim bir şey değildi. iki aileye de uzak ortak bir noktada mevcut daireyi kiraya vererek başka yerde kiraya cıkalım istedim. kendisi defalarca beni ikna etmeye calıştı ikna olmadım. ardından annesi onlara gittiğimizde bir kenara cekip ikna etmeye calıştı yapamayacağımı soyleyince demek ki sen beni hic sevmemişsin dedi gozlerini yaşarttı. ondan sonra da normalde cok cana yakın davranan insan gitti hep soğuk davrandı. ailemle oturup konuştuklarında kabul ettiler kiraya cıkmamızı ama burayı satmayız da kiraya da vermeyiz ihtiyacları olduğunda yardım ederiz ayda bin lira dediler. ben evleneceğim kişiye sordum benim şu an kendi ofisim var ama bazen aylarca iş olmayabiliyor sabit bir gelirim şimdilik yok, senin maaşın belli, ailenin desteği belli bu şekilde yapabilecek misin dedim. cok zor yapamam bu şartlarda dedi. benim ailem de biz yardım ederiz size sen cocuktan emin ol gerisi onemli değil dediler bana. benim ondan emin olmam lazımdı ona ailem biz seni bu şartlar altında nasıl verelim diyorlar, ne yapacağız o zaman bu işi askıya alalım şartlar uygun olduğunda evlilik işine girişelim dedim hemen kabul etti. kendi sorumluluğunu alamaması ve araya soğukluk gireceğini bilmesine rağmen beklemeyi kabul etmesine kızdım ardından bir ay boyunca konuşmadık. ne ailesi ne kendisi aradılar yazdılar. ailesiyle hic uyuşmayan yapımız olmasını kabullenmiştim, cok zor şartlarda karşı taraftan hicbir şey almadan evlenmeyi de kabullenmiştim benim ailem hali vakti yerinde bize yardım ederlerdi ama istedim ki karşımdakinin sorumluluk sahibi olduğunu goreyim. kendi sorumluluğundan kactığını gordum. ailesi de zaten beni kendilerine uygun bulmadılar belli ki. her gunu haftalar gibi gelen bir ayın sonunda yuzuğu kuyumcuya bıraktım ve ona uzun bir mesajla ondan aslında sadece sorumluluk sahibi olmasını beklediğimi aileme karşı mahcup olduğumu, cok buyuk hayal kırıklığına uğradığımı anlatan bir mesaj yazdım. o da senden hic vazgecmedim ben de sana azsa az coksa cok yapabilir miyiz diye yazacaktım. hem aileleri uzmeden hem biz uzulmeden nasıl yapabiliriz diye duşundum bu işin icinden cıkamadım dedi. bu sure icinde birsuru şey yapabilirdin dedim annemi arayabilirdin babamı arayabilirdin merak etmeyin gozunuz arkada kalmasın kızınız bana emanet diyebilirdin en azından istekli olduğunu belli edebilirdin sana guvenmelerini sağlayabilirdin dedim. sizinkileri aramayı duşundum ama vazgectim sonra bunun ağırlığını taşıyacaktım. en kucuk bir eksiklikte bu aklına gelecek filan dedi. cok ozur dilerim seni uzmek hic istemezdim ama yapamadıklarımla seni uzdum cabuk karar verebilen bir insan değilim. vs vs bu şekilde helalleşip bitirdik. bir yanım uzuluyor durust ahlaklı erkek bulmak bu zamanda zor diye bir yanım bir omur boyle hic bir şey yapmayıp sadece uzgunum diyen adamla gecmezdi diyor. doğru mu yapmışım hanımlar ne dersiniz?