Merhabalar,hepinize iyi bayramlar dilerim.
18 yıllık evliyim. Evliliğim, ilk once kayınvalide daha sonrada eşimin alkol ve gece hayatı vb. sorunları yuzunden bir iyi bir kotu, inişli cıkışlı bir evlilikti.Cinsel hayatımız berbattı, senede bir yada iki kez beraberlik olurdu diğer zamanlar beni hep reddederdi. Red etme nedenini sorardım. Bende bir şey mi var soyle diye- temizlik yada başka birşey ne olursa olsun- soyle derdim. Yok birşey derdi.(Gunde iki kez duş alan ve temizliğime cok onem veren biriyim ) Bu konuyu problem yapıp, surekli doktora gitmeyi teklif eder, hic bir şekilde de kabul ettiremezdim. Yıllar, boyle sacma sapan gecti. Cok istediğim icin, zorlamamla, bir cocuğum oldu cok şukur. Kızım şu an 10 yaşında.
Eşim beni yıllarca hep red ettiği icin, hayatında birisi olup olmadığından hep şuphelendim. İş cıkışlarında arkadaşlarımla gezeceğiz derdi sabaha karşı alkollu eve gelir, aradığımda asla telefonları acmazdı. Evde geldiğinde, kavga cıkarır, sonra yatar uyur sabah hicbir şey hatırlamadığını soylerdi. Kızımın yanında yapmadığı kalmaz, surekli uyarmamama rağmen onu uyandırana kadar bağırırdı. (Cocuğuma bunları yaşattığım icin, bende sucluyum, keşke en başta boşasaydım) Hep şuphe icinde biri var mı diye araştırırken, yıllarım gecti En son 3 yıl once telefonunda, bir travesti ile goruntulu goruşmelerinin olduğunu gordum.(Bu, insanları asla yadırgamıyorum, ozel hayatlarına saygı duyuyorum. Yanlış anlaşılma olmasın) Takibe aldım. Bu surecte bir kac kez daha goruştu yine gordum. Sesimi cıkarmadım. Bir gun yine aynı goruntulu goruşme yaptığını gorunce cıldırdım. Ne var ne yok soyledim. Kadını da onun telefonundan aradım. Canııımm, diyerek actı telefonu. Benim sesimi duyunca şaşırdı. Ses kaydı aldım. Eşim, sucu arkadaşının uzerine attı. O benim telefonumdan goruştu falan dedi. Arkadaşını aradık, o da kabul etti.Ben aradım, dedi. Tabi ki inanmadım. Takipte kaldım. İki ay once, eşimi, karşıma aldım, konuştum. Tercihin farklı olabilir, hayatında biri olabilir her ne olursa olsun şu an soyle, boşanalım, onumuze bakalım dedim. Hayatında kimse olmadığını, sacmalamamamı soyledi. Konuyu kapattı. Bu olaydan iki hafta gecti, yasaklar olmasına rağmen surekli arkadaşlarıyla toplanır, icerdi. Yine boyle bir gun, alkollu, gec geldi. yine, kavga ve aynı şeyler telefonuna baktım travesti ile yine goruşmuş. Tartışma başladı, her konuda beni sucladı. Sen kadın mısın? Sen bana kadınlık mı yaptın? Defolun gidin bu evden! Daha neler neler soyledi. Tum sozleri beynimde hala cınlıyor. Bende senin aradığın kadın değilmiş, dolayısıyla ben yapamazmışım zaten, dedim. Ben onu evden kovdum. Yıllarca ben onun problemleri ile baş ettim. Kendimi kadın gibi bile hissetmiyorum, onun yuzunden. Ozguvenim bitti. Ertesi gun eve geldi, hicbir şey hatırlamıyorum, dun gece ne oldu diye soruyor! Bavulu onune attım, topla pılını pırtını defol dedim. Topladı, gitti. Ev tutmuş, sadece 1 kez kızımı goturup, 5dk evi gostermiş. Bu surecte de, ben işte olduğum zamanlarda, eve girip, kızımı 10-15dk gorup, kıyafetlerini taşımaya devam ediyor. 1,5 aydır hicbir şekilde benimle iletişime gecmedi. Bunca yılın hatrına, bi ozur bile dilemedi. Umrunda bile değil. Şimdi ben, boşanma davamı acacağım. Calışıyorum, maddi olarak ona bağımlı değilim. Aile konutundayım ve boşanma bitene kadar da cıkmayacağım. (Beni rencide ederken, travesti ile goruştuğunu kabul eden ses kayıtları, evine gidip gelmişliğini kanıtlayıcı goruntuler elimde var.) Sizlere sorularım şunlar:
*Boşanmanın anlaşmalı olmasını, istiyorum ama goruşmek icin onu aramak istemiyorum. O da hic aramıyor, boşanalım vs. hic bir şey demiyor, umru değil zaten. Nasıl yapacağım? Gururumu bir kenara bırakıp, protokol icin arayayım mı? Yoksa, bu durumda cekişmeli dava acmak daha mı doğru olur?
*Ben yıllarca kandırılmış olmanın ofkesini uzerimden atamıyorum. Delirecek, sanki bu yuzden olecekmiş gibi hissediyorum kendi mi? İşimde, zor calışıyorum, evde de, hicbir iş yapamıyorum. Cok kotuyum, ofkeden delirecek, olecek gibiyim. Hazmedemiyorum. Bundan nasıl kurtulurum? (Psikolojik destek de alıyorum 3 yıldır. İlk olayları gorduğum an başlamıştım. Ama sanırım faydalı olmuyor.)
*Karşımda hicbir şeyi umursamayan, hayatına hicbir şey olmamış gibi devam eden bir insan var. En guzel şekilde giyinip,geziyor eskisi gibi. Onun bu tavrı beni deli ediyor. İstediği bekar hayatına dondu, ev de tuttu, istediği insanı rahatca getirir, eğlenir. bana haksızlık yaptığını hic mi aklına getir miyor? Duşunduğumde cıldırıyorum, ondan intikam almak, istiyorum. Onunda canını yakmak istiyorum. Bu kadar rahat olmasına tahammul edemiyorum. Tum bunları yapmış olmasına rağmen, - ve tahminim hala devam ediyor- şimdi bile gelip, boşanalım demiyor. Ailesi, tum olanları bilmesine rağmen, bir kez bile, ne kızımı ne de beni aradı. Onlar da umursamıyor. Nasıl insanlar, bunlar? Neden, bu tavırlar icindeler. Bir bilen soylesin lutfen? Hayatımı nasıl cope cevirmişim. Tum bu haksızlıklar, bana yapılanlar karşılıksız mı kalacak? Oluyorum ofkemden, ne yapayım? gidip evine ben bunları hak edecek ne yaptım diye hesap sorup, bağırıp cağırayım mı? İcimdeki bu ateş nasıl gececek? Yaptığı yanına kar mı kalacak?