Oncelikle herkese merhaba, okuyacak ve yardımcı olacaklara şimdiden cok teşekkur ederim. Ben 16 yaşında bir lise oğrencisiyim. Aynı sitede oturduğumuz neredeyse 9 yıllık bir arkadaşım var. Yıllardır yediğimiz ictiğimiz ayrı gitmedi, neredeyse hic kavga bile etmedik. Fakat gecen yılın başından beri arkadaşım icin hep geri planda olduğumu hissetmeye başladım. 2020 şubat ayında yeni bir sevgilisi oldu, ama sevgilisi olduğunu benden sakladı, sonradan oğrendim. Hadi neyse dedim, olur boyle şeyler. Yazın da sık sık goruşurduk fakat yaz bitti, goruşmeyi resmen kesti. Sadece sevgilisiyle ve diğer arkadaşlarıyla goruşuyordu, işi duşmediği surece bana mesaj bile atmıyordu. Annelerimiz cok yakın olduğu icin annemden oğreniyordum yeni arkadaşları olduğunu, onlarla konuştuğunu. Ve sonra bu yılın ocak ayında sevgilisi ondan ayrıldı. Benimle hic konuşmayan kız her gun kollarımda ağlamaya başladı. Tam o donem ailemle ilgili cok problemim vardı, cok canım sıkkındı ama ben yine de sozde en yakın arkadaş olduğum icin uzerime duşeni yapmak istedim, hep yanında oldum, kendi derdimi bir kenara bıraktım sadece onunla ilgilendim, neredeyse her gun izin saatlerinde dışarı cıkardım. Deniz kenarına gittik kahve ictik parklarda falan dolaştık. Bu bir ay kadar surdu. Ve ona iyi gelmişti sanırım. Eski sevgilisini unutmaya başladı, eskisi gibi kotu değildi, aklına gelmiyordu. Daha sonra evlerde buluşmaya, sabahlamalara devam ettik. Eskisi gibiydi, sevgilisi olmadan oncesi gibiydi her şey. Ve, dun doğum gunuydu arkadaşımın, ben haric iki arkadaşını daha cağırmıştı. Gidip yemek yedik. Kahve icerken diğer arkadaşı okulda arkadaşımın eski sevgilisiyle ilgili bir olay anlattı. Ve ben de arkadaşıma boyle bir şey yaptığı icin cok kızdım. -Olayı burada anlatırsam cok uzun olur ve pek de onemli değil zaten.- Ben ona kızınca tam soylenirken bana "sana ne ki?" dedi. O tavrı yuz ifadesi hala aklımda ve aklımdan cıkmıyor. O kadar kırıldım ki. Ben aylardır o iyi olsun, ağlamasın uzulmesin diye uğraşırken bana boyle bir şey soylemesi cok kalbimi kırdı. Hep onun icin cabaladım ben, kendi sorunlarımı kendi uzuntumu duşunmedim onu mutlu etmeye calıştım, iyi gelmeye calıştım. Bunun karşılığı bu muydu diye soruyorum kendime. Veya gercekten onun icin yaptıklarımı hak etti mi? O şimdi gercekten cok iyi, hep arkadaşlarıyla cıkıyor geziyor. Ve ben son derece haklı olduğumu duşunerek ona kızınca boyle bir muamele goruyorum, oyle korkunc bir tavırla. Bunu anneme anlatmak cok istedim fakat anlatırsam sen neden karşılık vermedin diyecek bana kızacak. Bu yuzden tepkisinden korkuyorum. Arkadaşım bana oyle dediğinde ciddi misin sen diye sordum. Şakaya vurdu, hayır tabii ki de falan dedi. Ama sana ne derkenki tavrı hic oyle değildi. Zaten benim en yakın arkadaşım artık bambaşka biri, bunu soylediğim icin kendimi sucluyorum ama bana karşı hic samimi değil gibi geliyor artık. Sanki onun icin oyle kenarda koşedeki bir arkadaşım, yenileri benden daha onemli. Cok da değişti zaten, boyle havalı havalı tavırlar, guzel guzel makyajlar falan. Azra onun icin kim ki artık, bana gerek yok bir kere. Artık hep yanında olması gereken, kafasını dağıtması gereken bir arkadaşa ihtiyacı yok ne de olsa. Annem de tam olarak bu duşunduklerimi soyluyor en ufak şeyde. Ama ben boyle duşununce kendimi cok suclu hissediyorum, onu sucluyor gibi hissediyorum. Azra diyorum, kuruntu yapma boşu boşuna, o da seni cok seviyor, o da seni onemsiyor. Ama ruhumun diğer yarısı sacmalama Azra diyor. O seni coktan sildi, sevgilisinden ayrıldığında da seni kullandı. Ne yapmam gerektiğini, nerede durmam, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Bir tartışma cıkarsa ne yapacağımı da bilmiyorum. O her konuda uste cıkabilen biri ve ben asla oyle değilim, tartışamam kimseyle. Ve bir de, gecenlerde o ailevi sorunumu ona anlattığımda, kendimi cok kotu hissettiğimi soylediğimde aman boşver ya dedi bana. Ardından hemen eski sevgilsiyle ilgili olan olayı anlattı. Sanırım her şey kafamda kurduğum gibi. Bir insan 9 yıllık arkadaşını oylece bir kenara bırakabilir mi? İkimizin de hic arkadaşı olmadığı zamanlar oldu, o zamanlarda hep birbirimizin yanındaydık. Şimdi benim de o haric bir iki tane arkadaşım var ama en cok onunla goruşuyorum. Onun ise dort bir yanı arkadaş dolu zaten, her gun internetten onlarla konuşuyor. Bu yuzden mi yani? Bilmiyorum, kafam cok karışık, hep ağlamak istiyorum, duşundukce, bana verdiği değerin bu olduğunu gordukce ağlamak istiyorum. Doğum gunu icin gunlerce uğraşıp cok guzel bir hediye hazırladım, iki tane mektup yazdım. Tam da doğum gununde, aylardır onun yanında olmamın karşılığını gorunce... Cok uzgunum. Kimseye anlatamayınca sizden yardım almak istedim. Yardımcı olursanız cok teşekkur ederim.