Yaptığım şeyler ve soylediğim sozlerin yarattığı vicdan azabı beni olduruyor. Ben, insanları zamanında cok kırdım pişmanım ama gecmiyor. 17./20 yaş arasında birisiyle konuşuyordum ve ona sinirlenince kotu şeyler soyluyordum. O hicbirşey demiyordu. Boyle gitti, kotuluk bedenime ve zihnime işlemiş gibiydi. Yazık ettim ona sevgimize sonra onu terk edip başkasıyla oldum ona da zehir ettim. Duzelmek istiyorum duzelmeden once takmıyordum ama ben duzeldikten sonra yaptıklarım altında eziliyorum son kez arayıp helallik istemek istiyorum ama şuanki sevgilim duyarsa o da yıkılır artık insanların hayatını zehir etmek istemiyorum ailem sevgilim gecmişteki yaşananlar. Yok olmak gecmişe donup yapmak istemiyorum ama gecti. Napacağım bilmiyorum, nefes alamıyorum terkedilen benmiş gibiyim, neyim pişmanlığı bu. Kotu şeyler soyledim hepsi beni eziyor yıkılıyorum kafa dinlemek istiyorum bu yuzden ara vermek istiyorum ama sevgilim hassas konuşmak istiyor yalandan gulmek istemiyorum arayıp son kez helallik istemek istiyorum yalvarıyorum Allaha beni bundan kurtarsın. Arkadaşlar yalvarıyorum napayım ruyalarımdan cıkmıyor surekli ağlıyorum. Aklımdan hic cıkmıyor. Cıkmıyor ileride evlendiğimde de aklımda olsun istemiyorum herşeyi goze alıp arasam bir kere rahatlayacağım biliyorum ama annem arama dedi annemi de yıkmak istemiyorum napmam gerekiyor bilmiyorum anlatacak kimsem yok yok. YOK NOLUR BANA AKIL VERİN COK KIRDIM COK