Senelerdir acık acık evlat ayrımı yapılarak buyudum , kendimi bildim bileli ben evin ikinci sınıf insanıyım abim evin gozde cocuğu.. Bu ayrım bu bayrama kadar boyle canımı acıtmamıştı...

Cocukluktan beri yapılanları anlatmam cok uzun surecek ama en basiti abim dersaneye gonderildi , ben gonderilmedim , abim tatillere giderdi ben butun yaz evde kalırdım , abime benim 3 katım harclık verilirdi bana ya okula otobusle gidecek yada oğle arası yemek alacak para verilirdi, gec kalkıp otobuse binmem gereken durumda okulda yemek alacak para olmazdı cebimde.

Gelelim bugunlere Babamgilin 2 evi var. Ben unide oğrenci idim abim evleniyor diye evin kirasını abime vermeye başladılar , haberim bile olmadı. Abim evlenirken abime kredi cekildi eşyaları alındı , ihtiyacları karşılandı. Ben evlenirken hicbir aşamada tek harcama yapmadı ne benim ailem ne eşimin ailesi. Bunalıp babama "kimse yardım etmeyecek mi bana ? neye yetişeceğimi şaşırdım artık" dediğimde "hazırlığın yoksa evlilik işini ertele" dedi, gittim kredi cektim eşimle duğunumu De kimseden yardım almadan tek başımıza yaptık. Ayrıca babamın elinde bir araba parası kadar birikimi vardı , onu da komple abime "borc " verdiğini yeni oğrendim.


Bizim maddi duruma gelince , cok şukur evimize giren meblağ iyi idi , hem ev taksidi odeyip hem de hemen hicbir şeyden kısmadan yaşadık. Derken batıya tayin olduk , ben bir ay maaş alamadım , Yen'i iş yerine başladım ve oldukca yuklu miktar harcama yapmak zorunda kaldım iş yerine , buraya taşınır taşınmaz tup bebek tedavisine başladık (cok şukur sonuc olumlu oldu ama 10 bin kadar da oraya gitti) artı taşınma masrafları , Yen'i eve depozito , kira zaten 3 kat arttı derken baya baya dibe girdik. Yaptırdığımız ev henuz bitmedi , odemeleri de devam ediyor , benim maaş da burda azaldı neredeyse yarı yarıya. Bugune kadar da aileme bir kere yansıtmadım maddi durumumuzu uzulmesinler diye (şimdi guluyorum bu saflığıma)

Bayramda konusu acıldı nerden acıldıysa babamla konuşurken "bebek olunca ucretsiz izne ayrılacağım , evin taksidi bitiyor ama dolabını falan yaptırmaya yetmiyor , yaptırabilse idik hic değilse kiraya verirdik, ben ucretsiz izne ayrıldığımda kira bizi biraz rahatlatırdı" dedim. Hani niye soyledim onu da bilmiyorum.... babam "ucretsiz izne ayrılma , başka cozum bulmaya calışın " dedi. "Senelerdir bu bebeği bekliyoruz , ucretli iznim bittiğinde bebek 3 aylık oluyor , kimseyi tanımam etmem kime bırakıcam minnacık bebeği" dedim "sen bilirsin sıkışacak olan sizsiniz ister calış ister calışma " dedi.... ya kızlar nasıl koydu bu soz , nasıl icim acıdı ya....

En son patlama noktam da babamlarla yemeğe gittik , o sırada abimin eşi aradı , babam bir panikle "sakın bir arada olduğumuzu soyleme" dediki.. niye ki neyi giZliyoruz dedim ama telefon caldığı icin de acıp dışardayız eşimle falan lafı geciştirip babamın istediği gibi gizledim birlikte yemekte olduğumuzu. Yahu be adam Senelerdir ayan beyan her turlu yardımı iyiliği yapıyorsun onlara , benden hicbirşeyi gizleme ihtiyacı hissetmeden! Şimdi bir kıytırık yemeğe gitmişiz ayın yılın başı bunun neyini gizliyorsun? Gelinini uzeceksin diye duşunduğunun binde biri kadar kızını uzer misin diye neden duşunmedin?????

Son gundu o gun ayrıldık memleketten. O gece hıckıra hıckıra ağlayarak uyandım zaten , bu kadar da olmaz ama diye... eşime anlattım , zaten hep ayrım yapılıyordu sen hic farketmedin mi bugune kadar ki bundan bu kadar etkilendin dedi..

Sakinleşmeye calıştım , kimsenin kalbi kırılmasın diye 3/5 gun kimseye belli etmedim. Sonunda baktım ki konuşmadan icime oturup kalıyor bu durum babamı aradım , doktum ne varsa icimde. Ne ayrım yaptığını kabul etti , ne de yemek mevzusunda sacmaladığını. Boyle duşunuyorsan diyecek bişeyim Yok Allah'a emanet ol dedi kapattı telefonu

Herşeyi anlatacak olsam konu gunluk olacak. Aklıma ilk gelen guncel durumları yazdım sadece. Ancak bu kadar ozet olabildi.

Son konuşmadan sonra ne ben babamı aradım ne babam beni. Dun doktora gittik bebeği gorduk cok şukur iyi imiş , eşimin ailesini arayıp haber verince eşim sizinkileri de ara kusluk yapma soyledin bitti , artık uzatma dedi. Aradım babam buz gibi konuştu , sanki ben hatalıyım gibi. Haklı olduğuma %100 eminim ama aklımdan da cıkmıyor... aklıma geldikce uzuluyorum , gecmiyor bir turlu. Ne yapacağımı bilmiyorum... soylemesem icime yuk olacaktı , soyledim değişen bişey olmadı bir de ustune trip yiyorum... ne yapsam şimdi?