Merhaba herkese
Benim 1,5 senelik bir ilişkim var. 23 yaşındayım, İstanbul'da universite okuyorum. Sevgilim hem fiziksel olarak hem karakter olarak cok iyi biri. Ona cok fazla guveniyorum. Bana karşı hic kotu bi şeyi olmadı, ailemle ilgili problemlerimde, bir sure surekli hastaneye gitmem gerektiğinde hep yanımdaydı, her zaman destek oluyor. Ben Ankara'dayım, o bana 10 saatlik mesafede ama şimdi gel desem cıkar gelir. Ben sinirli ve bencil bir insanım ama bunları hic sorun etmiyor. Ayrıca fiziksel ozelliklerimi, kıyafetlerimi falan da hic onemsemedi. Ben makyaj yaptığım zamanlarda istersen yap icinde kalmasın ama makyajsız daha guzelsin cildine yazık etme, uğraşma boşuna, ben seni her halinle seviyorum der hep. İşte kısacası beni cok sevdiğinden hic şuphem yok.
İşte sorunum aslında bu. Yaptığım belki de nankorluktur ama onunla keşke 3 4 sene sonra tanışsaydım diyorum. Cunku onunla aynı bolumde olduğumuz icin benimle vakit gecirmek istiyor. Yanımda oturmak istiyor, arkadaşları da cok ama onlarla değil benimle vakit gecirmek istiyor. İlerde onunla aynı iş yerinde calışmayı da hic istemiyorum. Ben birinden cabuk sıkılıyorum ama onu surekli gormek zorunda kalıyorum okul acılınca. Hergun bir aradayız. Valla bunaldım artık ondan. Ayrıca ben hic kıskanılmak istemiyorum ve sorgulanmaktan nefret ediyorum. Ama o aşırı olmasa da kıskanc birisi. İstanbul gibi bir şehirde surekli onunla vakit gecirmek istemiyorum doğrusu. Ben onu sevmiyorum ya da nankorluk ediyorum bilmiyorum ama bu yaşlara bi daha gelmeyeceğim. Biraz farklı insanlarla tanışmak istiyorum ama o olunca bunları yapamıyorum.
Onu kaybedersem kimse beni asla onun kadar sevmez onu da biliyorum. Ben bu sorunu nasıl hallederim, tavsiyesi olan var mı?
Uzun oldu ama okuyanlara teşekkur ederim, size icimi dokmek istedim.