Burada her gun belki onlarca konu acılıyor. Cevremizdeki insanlara, eşimize-nişanlımıza-sevgilimize, anne babamıza, işe guce paraya, okula derken onlarca şeye uzulup yada sinir olup paylaşma ihtiyacı duyuyoruz ama bakınca aslında boş değil mi? Ne sacmalıyor bu diyecek kiminiz belki ama 1 aydır sebebi belirsiz bir işitme kaybı yaşıyorum ve stres-uzuntu kaynaklı olduğunu duşunuyorum. Pek coook sebepleri varmış ancak streste etkenmiş ve şu an sağ kulağım duymuyor. Tedaviye cevap yok 1 haftadır kortizon almama ve basınc tedavisi gormeme rağmen. Daha 22 yaşındayım ve duzelmezse (ameliyat-işime cihazı vs hic biri olmuyor) bu yaşımda tek kulağımla idare etmeye calışıcam. Niye kulağımı kaybettim? Bakınca o kadar cok şeyi takmışım ki ve akıllanmamışım hala takıyorum, değiyor mu? Hayır. Cunku sağlıktan onemli değil hic bir şey. Hele de o kadar basit sacma konular ki... Kendimize yaptığımızı başkası yapmaz bize.
Bu konuyu niye actığımı duşunenler olursa; bir derdim var demeden once sahip olduklarımıza, sağlığımıza şukretmeyi bilelim diye bir hatırlatma amacıyla ve bir de aranızda benim gibi "ani işitme kaybı" yaşamış 1 ay gibi uzun zaman gecmesine rağmen iyileşmiş kişiler varsa bilgi almak icin yazdım bunları...