Merhaba arkadaşlar
Size şuan da yaşamak ta olduğum ve icinden cıkamadığım durumumu paylaşmak istiyorum. Ben 1 bucuk yıllık evliyim. 27 yaşındayım. Eşimle birbirimizi severek evlendik. İkimiz de oğretmeniz ve ailelerimizden uzak doğu gorevi yapmaktayız. Ve ikimizde birbirimizden hoşlandık tanıştık ve hepimiz gibi cook mutlu bir evlilik hayÂli ile 1 yıl flort edip, yarım donem nişanlı kaldıktan sonra hemen evlenmeye, yuvamızı kurmaya karar verdik. Buraya kadar herşey guzel. Cok mutluyduk. Nişanlı olduğumuz kısa zaman diliminde ufak sorunlarla kendini gostermeye başladı ve evliliğimiz boyunca bu sorunlar daha da buyudu ve devam etti. Kultur farkımız vardı bir kere ozellikle aileler arasında kucuk anlaşmazlıklar oldu (adetlerimiz,gelenek goreneklerimiz) ama bu surecte her iki taraf ikimizi uzmemek icin alttan almak zorunda kaldı idare ettiler. Tabi ufak kalp kırıklıklari da cabasi.. Babam başımızda değildi (vefat etmisti) Herseyi yıllarca annem goğusledi calisti bizim icin cabaladı. Hicbir zaman hakkını odeyemem. Nişan hazırlıklarına başlamıştık nişan kız tarafına ait tabi dısarda koktely tarzı guzel bir nişan duzenlendi.Hersey dort dortluktu sanki babam da basımızdaydı.. ama ben gene esim veya ailesinden de biraz olsa destek beklerdim.. Biraz tutucu ve kuralli bir aile ve adetlere pek duşkun değillerdi. benim ailem gelenekselci olmasa da bazı adetlerimizi yerine getirmeyi seven bir aile. Kız istemede bile ufak tefek anlasmazliklar oldu ama aşıldı bisekilde.neyse ki nişan oyle boyle oldu. Daha sonra eşim askerden dondukten sonra araba almak istiyordu o aralar. 3 ay sonra da duğunumuz olacaktı zaten. Dondu ve bir araba aldı. Ama kendi aralarında konuşup arabayı kayinpeder uzerine yapmış. Benim fikrim sorulmadan. Daha sonra eşim bu arabanın kredi borcunu benim de odememi istedi. Yani sadece ikimiz odeyecektik. Ben pek sıcak bakmadım bu duruma ama istemeyerek yardimci olrum dedim. Ailemle de paylastım ama onların bu durum hic hosuna gitmedi. Esimle buyuzden ufak tartışmalarımız oldu. Ama ağzımızın tadı daha da bozulmasın ben destekliceğimi soyledim ve kapattım.tabi ailelerin arası bu yuzden iyice kopmaya basladı. Ailemin de bu durum hosuna gitmese de benim icin yapıcı olmaktan vazgecmediler hic bir zaman. Esimin ailesi bu sefer duğunu ertelemek istedi birbirinizi daha iyi tanıyın ondan sonra evlenin falan. Bastan guvensizlik yaratılmıştı ki.. Yapıcı olmak yerine yıkıcı davrandıklarını duşundum hep. Neyse kapattik bisekilde konuyu evlendik. Duğun de gelinliğim dikilsin bana ozel olsun istemistim ama kiralandı gelinliğin sonradan durması bile gereksiz goruldu. gene anlayıslı olup ustelemedim. Ama ailemin bu durumda icine sinmedi hep. Annem benim onların gozunde daha degerli olmamı, ailesinin ustume titremesini isterdi. Hep der 'ben okutmus eline meslegini almis kiz veriyorum' diye ama mutlulugum icin hep sessiz kaldilar. Evlendikten sonra cicim aylarimız cok uzun surmedi. Ve tartısmalar basladi her yeni evli cift gibi . Tartısmalarimızın temelinde hep maddi konular yer aldi. Esim mantik arar herseyde gezmeyi cok sevmez, tutumludur. Surekli birikim yapmayı, cok planlı gitmeyi mal mulk sahibi olmayı, parayla surekli hesap yapmayi sever. Aman cok harcamayalim aman masraf olmasın. Cok gezmeyelim. Ben ise duygusalım cocuk ruhluyum esime gore daha rahatim bazen deli dolu yasamayi severim. Ama esim takmis bikere surekli birikim de birikim..yeni evliyiz bizim dolu dolu yasamamiz lazim bir yazın balayı yaptık gezdik okadar. Gorev yaptığımız yer zaten gelismemis, kucuk cikamıyosun hicbiryere. Gunler gectikce cok sıkılmaya bunalmaya basladım. bir yandan benim maasım araba kredisinin borcunu kapatmak icin bir hesapta birikiyor tek maasla geciniyoruz (bir kere o arabanın kredi borcu kapanacak Allahın emri.) bir yandan buradaki yasam kosulları bunaltır bu yuzden sessizce odaya gecip ağlayarak kendimi rahatlatmaya calıstım. Esim benim bu halimi gorse de nafile. Bir arada yemek yemeye cıkarız. Ayda bir kez il e gider alisveris merkezine gideriz iste o bizim gezmemiz. bu yuzden bizim en iyi yaptigimiz sey birbirimize sarmak oldu. Hep tartıştık. Esim bağırıp haketmedigim kotu hakaretler etmeye baslar, esyalar kirıp doker her tartısmanin ortasinda bosanmak istiyorum senden der bavulunu toplayip gitmeye kalkarailesine beni şikayet eder yani kisaca canimi yakmak ister. Ben karsisinda saskinlık ve caresizce kalir ne yapacagimi bilemem, savunurum kendimi bana bu şekilde davranamazsın diye ağlarim. Ne oldu da biz bu hale gelebildik? Ikimizde birbirimizi severek evlendik. Bu muydu evlilik hayalimiz? Cok sabit fikirli ve takintili olsa da aslinda ici dışı birdir, evine de sadiktir. Siniri hemen gecti mi gelir oper gonul almasını bilir. Ama sinirlenince gozu hicbiseyi gormez. Kalp kirilinca da is isten gecer iste.. En son tartismamiz artik tahammul edilemez oldu. Neredeyse evde kirilmadik bardak tabak birakmadi. Bu durum beni kahreder oldu mutsuz biri haline geldim. Elim ayagim titrer oldu dayanamiyordum aileme gitmek istedim biran. Annemi aramak zorunda kaldim hemen gelmemi istedi zaten. Eve gidip hazirlancakken esim gitmemi istemedi eli ayagi dolandi sasirdi ilk defa boyle gitme davranisinda bulundugum icin. Gitmemden yana olmadi suratini asti ozur diledi. Maksat esimin biraz aklinin basina gelmesiydi. Keske burnunu surtseydim diyorum icimden hep. Ama gitmedim iste. 3 gun konusmadik hatasini anlasin diye kus davrandim mesafe koymak istedim biraz. Ama esim benim ona karsi hemen canim cicim olmami istedi. Ya hep ya hic dedi. Dava acarim dedi.Robot degilim ki ben 1 yildir bu hareketleri tekrarla bosanmak istedigini soyle hakaretler et ben hep affedeyim. Ama affet affet bir yere kadar doldum. Okadar kirginim ki bildiginiz paramparcaydim. Elbet benim de hatalarim olmustur. Ama bir kere saygisizlik yapmadim. Evime baktim ona kadinlik gorevimi yaptim kisaca. Sadece ileriye donuk hayal kurmam mi cok soru sormam mi karisi olarak bazi seylerde kendine ceki duzen vermesi icin uyarmam mi gezmek istemem mi hata oldu?? Biraksinlarda hayal kurmamiza mani olmasinlar.. Artık inceldigi yerden kopsun dedim biraz oluruna biraktim. 3 gun mesafeden sonra esim konusmak istedi konustuk fln hadi bazi sorunlari hallettik (maddi seyler, guzel bir sekilde karısı olarak arabayi ustune almasini istedim bize ait olsun hersey istedim bu cok guvensizlik yaratmisti bende cunku) Ya duygular? Bir daha yapmicam diyor. Ozur diliyor. Onun tekrar beni uzmeyecegine, beni birakip gitmeyecegine nasil guvenebilirim? Aileler buaralar gorusmek istemiyormus benimle ilgili onlara herseyi anlattigi icin sagolsun. Zaten ailesi bosanmamizdan yana gibi mutsuz olacagimizi dusunuyorlarmis.. Bilmiyorum ben de bu surecte gercekten bosanmak istedim. Cunku mutlu degilim. Saygımız gitti. Guvenimiz sarsildı. Ve ona olan sevgimi hissetmiyorum. Ofkemden kalbimi paramparca ettiginden belki..Yuva yikmak cok zor. Bir yandan evlilik hayallerim ne olacak? Sizce bosanmali miyim? Esimle ilerimi goremiyorum. Korkuyorum. Cunku cok zit karakterlerdeyiz. 25 gun gecti aradan bendeki kızgınlık kirginlık azda olsa icimde var ve esim kendine ceki duzen vermeye calissada hala ufakta olsa tartismalarimz devam ediyor. Bosanirsam bir daha muttlu olabilirniyim? Kafam cok karısık. Sanırim dusunmek icin zamana ihtiyacim var. sizlerin fikrini almak istedim. Kusura bakmayin yazım cook uzun oldu. Cok dolmusum. Umarım okursunuz.. Tesekkurler simdiden...