Oncelikle 5 yıldır evliyim eşimle severek evlendik gerci hep daha cok seven taraf bendim

herşey cok guzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya cekilmez bir hal almaya başladı kavgalar

3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan

Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gun olmuş psikolojimin cok hassas olduğu bir donem cok bozulmuştum ama o da alışmaya calışıyor diye yinede kusluk yapmadım

tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk cıkarıyordu hala daha oyle

mesela cocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda cıkamadım tuvaletten almış cocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu cocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!

oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
gecen gun yine kavga cıkardı sudan bir sebepten gunlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem boyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al cocuğunu git dedi bana!

sonra hergun bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde cok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor

aileme surekli kufurler ediyor sus deyince sert cıkınca banada ediyor

gecen gun ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı cok zoruma gitti

boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum

sorun şu ki ailemin yanına gidemem boyle birşey soz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler

bebeğim kucuk daha bakıma muhtac calışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini duşundum ama şuan hem virus var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl calışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar calışıyorlar evde bebekte istemezler zaten

bazen diyorum ki oldureyim kendimi ama bebeğime uzuluyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa

aile desteği cok onemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim

bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukca kendime saygımı kaybediyorum boyle bir ortamda bebeğimi buyutmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım icin cok caresizim