Merhaba hanımlar, once kendimden bahsedeyim 4 senelik evliyim, 3 ay sonra ilk cocuğumu kucaklayacağim nasipse. Pandemi surecindeki psikolojimden bahsedersem de coğu insan gibi gergin, zaman zaman mutsuzum. Devamlı evdeyim ve robot gibi her gunum aynı. Ustelik anksiyete hastasıyım ve hamilelik + corona korkusu ile iyice atak yaşamaya başladım. Evde falan bir şekil hallediyorum benim genel durumum bu.

Neyse şimdi eşim tutturdu annem seni hic hamile halinle goremedi (işi dolayisi ile yazdan beri gidemedik ayrı şehirdeyiz) bir de bugun konuşmuşlar anneler gunu duygusallığı ile tabii.. gidelim goruşelim istiyor. Ben hem atak yaşarım yanında gorur diye korkuyorum cunku o kadar soğuk ki bana karşı. Evlendiğimizden beri benim ona anne dememi ister ama kendisi kızı gibi davranmaz. İş falan yaptirmaz bana, hakkını yemiyim hizmet beklemez ama nasıl desem ben de geliniyim ailedenim ama benimle bir paylaşımı yok. Ne akrabası ne eşi dostu ile alakalı hicbişey anlatmaz. Hatta bişey oldu mu saklar. Eşim soyler şuna şoyle olmuş denmiş falan acarim telefon muhabbet icin sen nereden biliyosun kim soyledi, hmm evet oyle der geciştirir hemen, detaya inmez ya da acıkca paylaşmaz. Hamileyim bebek nasıl moralin nasıl nası gidiyor surec diye hic sormadı. Maddi bişey beklemiyorum, kendisi yol yordam bilen kadın maddi konularda ama boyle buz gibi. Gorev gibi yapiyor. Tek anlattığı hastalık, doktor randevusu.

ben de cana yakın birisiyim, icten bişeyler paylaşarak yakınlaşıyorum insanlara. Ama dışlandığımı hissediyorum cunku evlerine gidince oglu ile konuşur kahkaha sohbet. Ben ailede yeniyim, bilmedigim isimler vs var onları konuşur. Bana acıklama gereği duymaz bahsettigim kişi atiyorum teyzemin oğlu diye. Ben de duzgun anlayayım. Sap gibi kalıyorsun aptal gibi duruyoeum bazen hatta. Biz yalnız kalınca ise kapı duvar. Gozlerini diker inceler bazen ben bakmadigimda. Bir de arkadan konuşuyor damadı hakkında hoş damadı da az şeyler yapmadi ama insan duşunmuyor degil acaba benim hakkimda da konuşuyor mu? Annemle bir kere tartıştılar, bi daha annemi aramadı. Dunur ilişkisi de yok. Sadece ozel gunlerde resmi şekilde konuşmalar.

ben onun yanına gidince inanılmaz geriliyorum, şimdi de atak yaşarsam yaninda korkusu geldi cunku guven duygusu alamiyorum kendisinden. Hamileliği oğrendiğimden beri de hic bu konu hakkinda konuşmadıgı icin benimle kırgınım da biraz. Sevmediğinden değil biliyorum ama bu kadar mesafe garip geliyor. Şimdi gidicez napicam orda diye panik basladi. Sizce bunun bir cozumu var mı? Kendimi boş yere mi kasıyorum. Zaman icinde duzelir mi? Siz ne dersiniz dertleşmek istedim şimdiden teşekkurler.