Ailecek cok samimi goruştuğumuz bir aile var.Cok severim onları,surekli birlikte vakit geciririz.Bir kız bir oğulları var.Eşim kızlarına ucretsiz ozel dersine gidiyor.Cocukların her doğum gununde ciddi pahalı şeyler alırız.Bunlar hic gozume batmadı ama bugune kadar.
Normalde oğretmenim ama bu sene hamilelikten dolayı calışmıyorum.Riskli tup bebekle elde edilmiş bir hamilelik.Maddi anlamda zorlanıyoruz.Artık hazırdan yiyoruz.Bebek icin cok beklediğimizden de cok ozendik cok masraf ettik.Bunlardan dolayı ozel gunlerde annelere falan da hediye almadık.Cunku hep yuksek fiyatlı hediyeler almıştık.Bu sene yapamayacağız dedik.
Biraz once eşim aradı.Bu goruştuğumuz ailenin yarın kızının doğum gunuymuş.Bana diyor ki saat istedi.Saat bak.Dedim sen gidip normal bir şey de almazsın.E dedi 300 400 e bak bir şey..Ben de patladım.Bugun e bebeğe gitmiştik.Kuvetlere bakmıştık.Katlanmayanlara eşim dedi nereye koyacağız bunu dedi katlanırlara baktı.onlar da yaklaşık 300 lira.Dedim kalsın şimdilik.Doğduğunda alırız.Ona da evde leğen var onda yıkarız buna ne gerek var dedi!Ki bu adam beni dinlemeden dunyanın parasını verip oda takımı aldı.Şimdi esas şeye ne gerek var dedi.Bir şey demedim.Ama şimdi 300 400 u kucumseyip başkasına hediye al deyince bozuldum.Ya dedim şu an gerek var mı?Tartıştık.Ben de ne yapıyorsan yap bana da soyleme.Ciddi uzuluyorum.Ben annelere bir şey almadım.Bebeğe bir şey alırız diye şimdi bana 300 400 liralık şeyi kucumsuyor.Ki normalde ben ondan once derim şunu alalım bu daha iyi diye.
Ben mi abartıyorum?Duygusal mı davranıyorum?400 liralık hediye cok değil mi?Gidip ucuza bir şey de almaz.Nasıl duşuneyim ne diyim?Kendime doğru durust bir şey almadım.Calışmamak da cok zormuş...