Merhaba,

Başlıkta da belli olduğu gibi ben cevrenin cocuk baskısı uzerine icimi dokmek istedim.

Eşimle yuvarlak hesap 5 senelik evliyiz, ben 28 yaşındayım o 29. Cocuğumuz yok. Zaman zaman acaba cocuk sahibi olsak mı dedik ama maddiyat, eğitim, daha iyi iş fırsatı vs derken erteledik. Acıkcası bugune kadar hic cocuk icin deneme de yapmadık. Şimdiye geriye baktığımda iyi ki onceden cocuk duşunmemişiz diyorum cunku şu an kendimizi daha cok toparladık, her şey cok daha guzel oldu ve oturdu. Ve bir sure daha beklemeyi duşunuyoruz bazı guzel fırsatlar cıktığı icin karşımıza onları değerlendirebilmek icin, sonra nasip olursa seve seve bakar buyuturuz.

Şimdi gelelim cevreye. İnsanlar gercekten cok rahatsız edici. Eğitimlisi, eğitimsizi, yaşlısı genci, bekarı evlisi, surekli bana bu soruyla geliyor. Yani normalde seviyeli biriyim, insanlar şak diye mahrem şeyler sormazlar ama konu bebek olunca sanki topluma mal olmuşuz gibi "Ayyy cinim inşallah sinin de olur, ah keşke seneye sen de bebisini kucağına alsan" diyorlar.

Hayırlısı, şimdilik duşunmuyoruz, ilerisi icin nasip diyorum. Dememe rağmen tekrar, tekrar ve yine tekrar... Yani bakıyorum topluma, eşimle benim cocuğumuz olamasaydı eğer (ki ileride ne olur bilmem, hicbir fikrimiz yok bu konuda henuz) ne kadar acımasız gelirdi bu yorumlar diyorum. Kendilerince soylediğimiz sebeplere inanmıyorlar, başkalarına soruyorlar cocukları mı olmuyor diye. İnanabiliyor musunuz? Olsun, olmasın, size ne yahu...

Yani işin kotusu bunu her kesimden insanlar yapıyor. Yaşımın gectiğini duşunmuyorum. Kendimi bulmadan, cocuk sahibi olup onun uzantısı olmak istemiyorum. Kendi heveslerimi ve hedeflerimi cocuğa yuklemek istemiyorum. Az cok kendini bilen ana babayla yetişsin cocuk, kendimi yetiştirmiş olayım ki hırpalanmasın cocuk biz onun icin fedakarlık yaparken istiyorum. Ve bu duşuncelerimden dolayı kotu hissettiriliyorum.

Ve cevremde erken yaşta anne olup ilk cocuğunda bir şey anlamayan, cokca hata yapan, pişman olan, sonraki cocuklarda daha aklı başında davranan, keşke 30'dan sonra olsaydı cocuk diyen de cok var. Yani nesi anormal bu duşuncelerimin bilmiyorum...

İcimi dokmek, yalnız olmadığımı bilmek istedim...