Merhaba hanimlar .. Benim derdim kedi korkusu ve yurekten bu korkuyu yenip kedi sevebilmek dokunmak istiyorum..

Oncelikle daha eskilerde resimlere bile baksam korku geliyordu icime. Videolarına bile bakamıyordum. Kedi gorunce hala daha yanıma yakinima gelirse basıyorum ciğliği. Biraz uzağımda ise goz kontrolune alıyorum gelirse diye. Ve okadar utanıyorum uzuluyorum ki ..

Ben cok kucukken ablamla ikimizi minik siyah bir kedi baya bizi azmederek uzun uzadıya kovaladı. Kopeklerden de korkuyorum ama hayatımı etkileyecek kadar değil. Mesela bir kopeğe alışabilirim sevmeye cesaret edebilirim gibi hissediyorum. Ki kucukken koyde yetiştim epey kopek kovalamişliği var. Ancak bir kedi kadar korkutmuyor beni..

Son 1 yıldır kedi resimleri kedi videoları, kedi konuları okumak , izlemek cok hoşuma gidiyor. Ve hatta instagramimda kaydettiğim birsuru tatlı kedi resimleri videoları mevcut. Bu benim icin esasında cok cok buyuk ilerleme.

Kedinin kemiksiz olması icimi bi hoş ediyor. Mide bulantısı da değil tanimlayamiyorum .
Sonrasında elimi biyerimi isirirsa diye korkuyorum cunku dişleri beni korkutuyor .
Ve partileri tırnakları beni cok cok korkutuyor.
Korkularımı tespit ettim bu saydığım sebepler ..

Benim 2 tane Evladım var ufaklar .. Ve bu durum onlara sireyet etmesin istiyorum. Buyuk olan yavruma ben korkmuyorum yerde geziyor diye midem bulanıyor o yuzden diye ,sacma sapan bahane uydurmak zorunda kaldım. Korkulacak birsey yok diye onu asiladim . Ve kedi kopek gorunce ozellikle babasıyla sevdirmeye gonderiyorum benim gibi olmasınlar diye .. benim bahanem de cok sacma oldu cunku panikle soyleyivermiştim ve iyice akıl etmeden korktuğumu bu durumu asmak icin cabalıyorum..
Birsuru kedi konuları okuyorum cok hoşuma da gidiyor sayfa sayfa hayret ederek nasıl tutabildiklerine falan onlarla uyuduklarina imrenerek okuyorum .

Birde bi yazı okudum diyorduki sokaklar da hayvanların olma hakkı var istememek haksızlık. Restoran onunde de olabilir korkuyorum diye mecbur değil aslında hayvan oradan gitmeye. Ben gitmemeliyim korkuyorsam. Rahatsız olan bensem ben geri durmalıyım. Anne olmadan once asla boyle dusunemezdim ama anne olduktan sonra fikirlerim bakış acım değişti. Bu dunya sadece bizim değil ki .. gece gece bu konuya taktım kafayı. Uzun zamandır kendi kendime bu kadar ilerledim . Tekniklere de baktım.. ama ne bileyim teknikler farkli geldi deneyen varmi ? Bi yardim etsenizde bende yensem.
Cevremde kedisi olan yok bu arada. Eve kedi al diyen olursa da 2 cocuk var ve bir tane daha canlı sorumluluğu beni zorlar yetemem gunaha girmekten korkarım. Evimde cok musait değil.. bahceli evim olsaydı belki.. cunku istedikleri zaman bir kedi dışarı da cıkmalı yada ev ortamı biraz daha geniş olmalı bence .. of bilmiyorum ya ben bu sapşiklerle arkadaş olmak istiyorum.
Instagramda hic tarzım olmadığı halde sadece sırf kedileri olduğu icin takip ettiğim fenomenler var. Kedi storylerini izliyorum.
( biraz dağınık yazdım sanırım. Gece gece cok odakanamadim.)