Eşime her doğum kontrol hapım bittiğini soylediğimde alsın diye, gerek yok cocuk yapıcaz diyor. Başlıyoruz tartışmaya. Oyle ha deyince mi oluyor cocuk bu oturulur konuşulur iyice dİyorum. Bu yaz yapacağız demedik mi dedi. Hayır ben hicbir zaman yapıyoruz demedim zaman var kendimi hazır hissetmiyorum şuan dedim. İki senelik evliyiz artık yeter yaşım geciyor (33) ne zaman hazır olacaksın dedi. Daha borclarımız var, işe gireceğim, taşınma olayımız var... dedim. Ben bu şekilde istemiyorum dedi. O zaman sende bana saygı duy, aile olduğumuzu hissettir, aileni karıştırma, benim duşuncelerimede onem ver diyemedim ! Kitlendim kaldım sadece. Biz bazı olaylar yaşadık. Aile meseleleri, eşimin duşuncelerime onem vermemesi, maddi sıkıntılar, eşimin beni cok rahat kırıp uzebiliyor olması... korkutuyor tum bunlar beni. Zaten bunlar yuzunden kendimi iyi hissetmiyorum bide cocuk deyince tuylerim diken diken oluyor. Neden kendimi ifade edemiyorum ki neden sen once bunları yap diyemiyorum ki ! Cok isterim bir aile olmak inanın mutlu huzurlu birbirimizin fikirlerine onem veren, faaliyetler yapan... ama ben bunları eşimde goremiyorum. Onun faaliyetten anladığı tek şey sulalesi ile icli dışlı olalım koye gidelim kabile gibi surekli birbirimizi arayalım soralım gidelim. Ben mutfakta yemek yapıyım o calışsın gelsin yatsın. Bu yani. Benimde yaşım 24. İki senelik evlililiğim ailesine mesafe koymaya calışmakla ve benimde bir insan olduğum kendime gore duşuncelerim olduğunu kanıtlamaya calışmakla gecti hala da devam ediyorum eskisine gore cok daha iyi olsada şuan. Şimdi gel bide cocuk yap. Eşim duzelmeden, iyice bir şeyleri fark etmeden istemiyorum. Ne yapacağım eşime ne diyeceğim bilmiyorum. Kendimi cok baskı altında hissediyorum