Merhaba,
21 yaşında universite oğrencisi genc bir kadınım. Gerek universiteye online olarak devam etmek olsun, gerek son sınıf olduğumdan "iş bulabilecek miyim acaba?" psikolojisi olsun beni bu donemde cok yıprattı. Salgından once de cok sağlıklı ve dayanıklı bir psikolojiye sahip değildim. Cok fevri, duygusal ve takıntılı biriydim. Takıntılarım anksiyete seviyesine gelmemişti henuz ama bana ve cevreme cok buyuk zararlar veriyordu.
Şoyle soyleyeyim;
Hepimizin hayatında olacak en ufak aksilikler benim kafamda gunlerce kurmama, duşunmeme neden olan şeylerdi. Hatta oyle takardım ki her konuda en kotusunu duşunur kendimi rahatlatmak icin cevremdekiler sorular sorar onlardan tatmin edici ve anlık olarak rahatlatan cevaplar duymak isterdim. Ancak şu donemde kendimi daha kotu hissediyorum. Aklıma taktığım şeyler işitseniz yok artık daha neler dersiniz. Kafamda en kotu senaryoları yazıyor, ciziyor ve oynuyorum. En kotu olaylara cozum uretmeye calışıyorum. İcimden yemek yemek gelmiyor. Uyumak istemiyorum, uyuyunca da kalkmak istemiyorum. Eskiden zevk veren şeyler (yemek yapmal, cizim yapmak) artık bana zevk vermiyor. Hayatımdaki insan da en başta ne kadar destek olsa da bu takıntılarımdan bıkmış durumda. Dile getirmiyor ancak hissediyorum. Ozele gidecek durumda değilim şu surecte. Devlet hastanesi psikiyatri bolumunden randevu aldım. Umarım tum bunlar bir cozume kavuşur ve iyileşirim. Aramızda boyle olanlar varsa onlara da bir an evvel sağlık diliyorum.