Kızlar ben 14yıllık evli bir kadınım. Oncesinde de 3yıllık bir beraberlik soz+nişan 17yıl.2tane cocuğum var. Eşim uzman doktor ben oğretmen. Evliliğin ucuncu yılında ilk cocuğuma hamileyken aldatıldım. Mesaj gordum hicbir şey olmadı sadece mesajdı dedi. Bariz aşk yaşadılar. Sonra kızla da konuştum, bilgisayarda sekreter. Cocuğum babasız buyumesin dedim. Sonra biraz kufur, şiddeti de oldu tartışmalarımızda yıllarca. İcki ve sigarasını laf edince cok geriliyorum bana hic kimse bir şey diyemez diye. Facebooktan mesajlar yazmıştı kadınlara 2.cocuğum 10aylıkken. Şifresini buldum girdim. Annemlere gittim. Sonra boşanacaktım her gun arayıp ağlamalar, arkadaşları arıyor. İckiliyken yazmış farkında değilmiş. Kızım cok yalvardı bir daha bir şey olursa ayrıl ama babamız bırakma. beni diye. Affetmesemde icimden , cocuğum icin kabul ettim. Sonra sosyal medya hesaplar kapatıldı. Zaten beni kıskanır. Bir yere fotoğraf koymamı, hesap acmam istemez. Fiziksel olarak herkes kucuk gorunduğumu, iki cocuk annesi olduğuma inanmadıklarını, cok guzel olduğumu soylerler. Ayrıca cok insancıl, uyumlu, hayat dolusun derler. Eşimin bi de at yarışı hastalığı var. Onceden az oynuyordu sonra iki yakın arkadaşıyla durumu daha da abartı. Onlar bundan daha iyi kazanıyor. Bi de at yarışı aldılar ortak. İckiyi biraz azaltmış son zamanlarda yine guzelce iciyor. At yarışına devam. Borclar yuzunden evimiz, arabamız, huzurumuz gitti. Bir tek benim arabam kaldı dedim kusura bakma bunu satmayacağım. Tedavi ol kabul etmiyor. Cocuklarıma cok duşkun onlar da babalarına ama bu evliliği surdurmek icin dişimi cok sıktım. Cok şans verdim ama bu insanın duzelmeye niyeti yok. İşinde cok başarılı, cok iyi biri derler. Diyorum sen iyi bir insansın ama iyi bir eş değilsin keşke hic evlenmeseydin diye. Ben normal bir insan değilim biliyorum diyor. Asosyal bir yapısı var. Spora yonlendirmeye calıştım, kitap okumaya... vb. Şimdi de gelmiş yanımda muhabbet etmeye, şirinlik yapmaya... Boşanmaya karar verdim.