Doğuma bir aydan az bir sure kaldı. Annem başka şehirde ben başka. Telefonda konuşurken oruc tutuyor musun dedi. Hayır dedim. Niye tutmuyorsun dedi. E hamileyim dayanamıyorum dedim. Ben nasıl dayanıyordum uc cocuk doğurdum hepsinde tuttum ben insan değil miydim vs diye konuştu. Neyse tartıştık kapattık. Gecmişe donup bakıyorum da sanki annemle hic guzel anılarımız yok.
Kpssye hazırlandığım zamanlar dışarı cıkıp eve geldiğimde kitaplarımı yere atılmış şekilde bulurdum.
Sacma sapan yobaz duşunceleri vardır. Ama sadece bana işleyen. Salonda kimse yokken TV karşısında sırtustu yatıyorum. Oyle yatma diyorum sana Allah'tan ayıp demişti. Ustum başım acık değil. Yani anlamazdım. Hava sıcak yanıyorum dediğim zaman oyle yanıyorum denmez derdi.
Evlenen arkadaşlarımı gorunce bana aşağılayıcı şekilde davranırdı. Ellerin ne kızları var evleniyorlar evde kaldın seni alan olmaz... Neyse evlendim. Niye onunla evlendin dedi.
En cok kırıldığım şeylerden biri evlendikten sonra ailemin yanına ilk gidişimde annem dedi ki doğurup buyuttum calışıp kazandım eller yiyor. (Evlenmeden hemen once atanmıştım.)
Grip olmuştum uzerimde battaniye var. Annem geldi uzerimdeki battaniyeyi aldı abimin uzerine orttu. Burnum sızlamıştı.
Eşimle bizimkilere gittiğimizde annem hicbir şey hazırlamaz. Cay ve bizim giderken aldığımız abur cuburu yeriz. Halbuki abim kız arkadaşını tanıştırmak icin bize getirmişti. Annem sofrayı donatmıştı. Kıskanclık değil ama kendimi değersiz hissediyorum ve eşime mahcup oluyorum.
Yine abimin kız arkadaşına cocuğunuz olursa ben bakarım sen hic merak etme vs demişti. Arkadaşlarıyla cay ortamında(kayınvalidem de var ) bizden konu acılınca cocukları olursa ben bakamam hastayım falan demiş. Bunu cocukluk arkadaşım bana soyledi. Onun annesi anlatmış ona da.
Calıştığım zamanlar doğudayım annemden cok uzakta. Beni arayıp huzursuz ederdi. Kaynananla kavga ettim. Onun ağzını yırtarım. Biliyorsun beni diyordu. Yani napabilirim ki 10-11 saatlik mesafeden onların kavgalarına.
Atandıktan sonra anneme para verirdim. Belki ici ısınır bana diye. Bulaşık makinesi aldım. Senin makinen nasıl bundan buyuk mu dedi? Biraz daha buyuk dedim. Bana niye kucuk aldın dedi. Sonrasında kestim ben de para vermeyi bir şeyler almayı.
Neyse uzattım. Genel olarak durum bu. Anne olmaya cok yakın olduğum bu zamanlarda bunlar aklıma geliyor. Annem beni sevmiyor mu? Cunku bakıyorum da erkek cocuklarına sınırsız sevgi fedakÂrlık yaparken ben sanki uvey evladıyım. Neden boyle ki? Annemden nefret etmiyorum uzuluyorum ikimiz adına. Anne kız olamadık. Bundan sonrası icin de olamayacak mıyız?