Herkese hayırlı ramazanlar. Oncelikle icimi dokmek icin yazdığımı belirtmek istiyorum. Ben 29 yasında oğretmenlik yapan bir bayanım. Suan Ailemden ayrı evim var ama yok da gibi.Yalnız kalmama asla izin vermeyen kavga cıkaran bir ailem var. Ya kardesim yanıma geliyor ya da annem. Konu bu değil ama kendi basıma bir sey yapamama ezikliği var icimde.Uzun yıllar suren bir iliskim vardı. Bana uygun olmadığını anladım ve bitirdim. 3 4 ay oluyor. İletisime gecmeye calıstı coğu zaman ilk zamanlar guclu dursam da simdi icimde bir burukluk var. İcimdeki bosluk hissini bir turlu atamıyorum icimden. Cunku artık evlilik planları kuruyorduk bunun icin ne kadar dua etsem de olmadı ve hayırlısı buymus diyip onume bakmayı denedim. Suan yeni bir iliskiye de hazır hissetmiyorum kendimi ama etrafımdaki tum arkadaslarımın evli olması benim doğuda 29 yasında olup bekar olmam goze batıyor. Ve acıkcası bu da beni uzuyor.Ozel gunumdeyim belki de ondan bu kadar duygusal dusunuyorum bilmiyorum ama icimde bir ağlama isteği var. Coğunuz diyeceksiniz ki evlilik her sey değil ama ben mutlu bir ailede buyumedim hep mutlu bir ailem olsun, yuvam olsun istedim. Tabi evlenince bunun da olacağı kesin değil ama insan kurulu bir duzeni olsun istiyor. Şimdilerde bir karar vermem gerek. Tayin istemeyi dusunuyorum. Buralardan uzaklasmam gerek. Surekli bir kavga gurultunun icindeyim. Babam normal bir adam değil..(oraya girmeyeceğim.) Aklımda eski sevgilimin olduğu il var. Oğrenciliğimden beri orda olmak istedim ama nasip olmadı. Şimdi oyle bir sansım var bir yandan da korkum. Ya eski sevgilim bulup da rahatsız ederse diye. Ayrıca annem oraya gitmemi istemiyor. Eski erkek arkadasımdan dolayı.Kafam allak bullak. Kendime itiraf edemesem de oraya gidince onunla barısmaktan da korkuyorum. Kınamadan cevap yazarsanız cok mutlu olurum. Herkese simdiden tesekkur ederim. Konu biraz kopuk oldu dediğim gibi kafam allak bullak, karısık yazdım kusura bakmayın.